Sena vraagt hogere vergoeding voor naburige rechten

Rechtbank Den Haag 20 oktober 2021, IEF 20311; ECLI:NL:RBDHA:2021:11925 (Sena tegen VCR) Tussenvonnis NVCR is een koepelorganisatie van landelijke commerciële radiostations. Sena en NVCR hebben in 2004 een modelovereenkomst opgesteld. Individuele NVCR-leden zijn met Sena individuele overeenkomsten aangegaan gebaseerd op deze modelovereenkomst. De modelovereenkomst is na 2005 steeds stilzwijgend verlengd. In 2011 heeft Sena NVCR laten weten dat de overeenkomst wat haar betreft dient te worden herzien vanwege nieuwe toevoegingen aan het media-aanbod en het feit dat tarieven en kortingsstructuren sinds 2003 niet meer zijn gewijzigd.

De huidige overeenkomst geeft een methode voor het vaststellen van de billijke vergoeding waarbij wordt uitgegaan van een percentage van commerciële inkomsten volgens een degressieve staffel (het percentage neemt af bij toename van inkomsten). Sena bepleit nu primair om daarvan af te stappen en een geheel andere methode te gebruiken. VCR verzet zich daartegen. Maar ook wanneer de methode uit de huidige modelovereenkomst zou worden geactualiseerd, zijn partijen verdeeld over de uitwerking daarvan. Los van de te hanteren methode zijn partijen verdeeld over de vraag in hoeverre VCR een billijke vergoeding is verschuldigd voor het via simulcasting uitzenden van Amerikaanse fonogrammen. Betreffende de simulcasting van Amerikaanse fonogrammen oordeelt de rechtbank dat Sena mag incasseren voor analoge uitzendingen. De rechtbank vraagt de geschillencommissie om advies over de hoogte van de billijke vergoedingen.

5.5.6. Conclusie van het voorgaande is dat de rechtbank de geschillencommissie om advies zal vragen over de hoogte van de billijke vergoeding zoals die tussen Sena en VCR vastgesteld moet worden. Daar komt bij dat de door Sena primair en subsidiair bepleite methodes om de billijke vergoeding vast te stellen, de vorderingen in ieder geval niet zelfstandig kunnen dragen, zoals hierna nog aan de orde zal komen.