Verzameling van productgegevens door Tracpartz vormt geen databank

Rb. Noord-Nederland 7 februari 2024, IEF 21882, IT 4471; C/18/220643 (Tracpartz tegen gedaagde) Uitspraak van de rechtbank Groningen inzake databankrecht versus vrijelijk gebruik van technische informatie door webshops. Tracpartz biedt via haar webshop tractoronderdelen voor oude minitractoren aan. Op haar site staat bij elk onderdeel vermeld voor welke tractormerken en/of typen dit onderdeel geschikt is. Tracpartz noemt dit de ‘bijzondere productinformatie’. Gedaagde exploiteert een soortgelijke webshop en heeft op zijn website dezelfde bijzondere productinformatie staan. Tracpartz is van mening dat gedaagde onrechtmatig jegens haar handelt, doordat hij zonder toestemming meerdere delen van de website en content van Tracpartz heeft gekopieerd en gebruikt voor zijn eigen website. Dit maakt inbreuk op het databankenrecht van Tracpartz. Na sommatie vond correspondentie plaats over de vraag of er sprake is van een databank, en of er inbreuk op gemaakt wordt door gedaagde.

De rechtbank is van oordeel dat de verzameling van bijzondere productgegevens geen databank is volgens art. 1 lid 1 sub a Dw. De investeringen van Tracpartz zijn niet aan te merken als substantiële investeringen. Tracpartz stelt actief te hebben geïnvesteerd in het verzamelen van de informatie die zij heeft verkregen met het verhandelen en vervangen van onderdelen. Dit zijn echter investeringen die Tracpartz heeft gemaakt om zo haar kennis over de tractoronderdelen uit te breiden. Dit valt niet onder de doelomschrijving die volgt uit de Databankenrichtlijn. Dit betreft namelijk investeringen in systemen voor opslag en verwerking van gegevens. De vorderingen die zien op het databankrecht worden afgewezen. Ook de vorderingen gebaseerd op de onrechtmatige daad, het auteursrecht en de slaafse nabootsing en ongerechtvaardigde verrijking slagen niet.

4.7. Het gaat er dus om of de Databankenwet van toepassing is op de verzameling van bijzondere productinformatie. In dat kader stelt Tracpartz dat zij actief heeft geïnvesteerd in het verzamelen van de informatie die zij heeft verkregen door het verhandelen en vervangen van onderdelen vanaf 2009. Voor iedere werkplaatsopdracht heeft zij separaat gedocumenteerd welk onderdeel voor welk type minitractor is gebruikt. Deze investeringen zien naar het oordeel van de rechtbank niet op de in de Databankenwet bedoelde substantiële investering. Deze investeringen die Tracpartz heeft gemaakt zijn namelijk ten behoeve van het verkrijgen en uitbreiden van de kennis van de toepasbaarheid en compatibiliteit van tractoronderdelen. Er is daarmee sprake van het creëren van elementen (gegevens) die de inhoud van de databank vormen. Dit is voor Tracpartz zelf nuttige informatie om te gebruiken in de werkplaats en daarnaast wordt deze informatie, zoals Tracpartz in haar dagvaarding stelt, ingezet op haar website zodat haar klanten dit kunnen gebruiken voor aankopen bij Tracpartz. Als de door Tracpartz gedane investering al zou moeten worden gezien als een investering in een webwinkel dan valt dat evenmin onder de doelomschrijving van de Databankenrichtlijn. De Databankenrichtlijn ziet immers op de bescherming van investeringen ten behoeve van systemen voor de opslag en verwerking van gegevens. Daarmee worden databanken in de eigenlijke zin des woords bedoeld, en niet webwinkels.