Verzoek tot vervolgrecht (2)

Hoor en wederhoor. Een korte opmerking van Tim Erpenbeek de Wolff, directeur Beeldrecht, naar aanleiding van het het bericht “verzoek tot vervolgrecht” (zie eerder vandaag). 

De Eerste Kamer heeft vorige week definitief de invoering van het volgrecht voor kunstenaars goedgekeurd. In NRC Handelsblad van 9 en 10 februari jongstleden wordt daar uitgebreid aandacht  aan besteed. Het is jammer dat de lezer daarbij onjuist geïnformeerd wordt.

Het volgrecht kent voor- en tegenstanders. Feit is dat ook Nederland er, krachtens Europese wetgeving, “aan” moet.
Het droit de suite (en niet “suivre’)  geldt in Nederland in tegenstelling tot wat meermalen gemeld wordt, (nog) niet voor erfgenamen van kunstenaars. Slechts levende kunstenaars van wie werk wordt doorverkocht boven de 3000 euro, hebben recht op een vergoeding. In Frankrijk is dat drempelbedrag, zoals in alle ons omringende landen, veel lager waardoor de rechtvaardiging van dat volgrecht zoveel acceptabeler wordt: ook kunstenaars die nog niet arrivé zijn, krijgen een vergoeding bij doorverkoop van hun werk. Ook bekende Nederlandse kunstenaars (waaronder Karel Appel) ontvangen sinds jaar en dag volgrechtvergoedingen uit bijvoorbeeld Frankrijk en Denemarken`.

In Engeland is het volgrecht enkele dagen geleden van kracht geworden. Het drempelbedrag aldaar is 1000 euro.
In Nederland zal de administratieve rompslomp voor de kunsthandel en veilingwezen vooralsnog meevallen dankzij de hoge drempel en het feit dat er vooral van reeds overleden kunstenaars een groot aantal werken wordt verkocht. Beeldrecht pleitte tevergeefs lange tijd voor collectieve afspraken tussen kunstenaars en marktpartijen en zal ook nu, bij het ontbreken daarvan,  het voor alle partijen zo efficiënt mogelijk willen inrichten.

(De implementatiewetgeving is overigens vandaag gepubliceerd in Staatsblad 2006,60, ziewww.volgrecht.nl)