Wouter Pors: Het einde van het doofpotmodel

Ik heb de titel van mijn pleidooi voor vanavond (het IE-Diner van deLex, red.) niet zelf bedacht. Het is de titel van een boekje van prof.mr. O.A. Haazen uit 2013, waarin hij pleit voor de invoering van disclosure (of, zo u wilt, discovery) in Nederland.  Ik pleeg dus geen plagiaat, maar heb een rechtvaardiging om met Haazen’s veren te pronken.

In de komende 10 minuten ga ik napleiten. Maar, dat is niet gericht op mijn tegenpleiters in de zaken waar ik op zal doelen. Zij hebben hun werk uitstekend gedaan en de rechters gebruikt om mijn cliënten en mij het leven lastig te maken. Het napleiten is dus vooral gericht op die rechters. Bovendien gaat het niet – of tenminste niet alleen – om mijn zaken, maar om de zaken van alle rechthebbenden en, zoals dat tegenwoordig heet, rechtmatige houders van bedrijfsgeheimen die het bewijs van inbreuk rond proberen te krijgen en dan liefst voordat hun advocaten met pensioen gaan.

Lees hier de speech van Wouter Pors tijdens het IE-Diner gisteravond.