Arabisch merk ongeldig verklaard

EUIPO Invalidity Division 26 mei 2023, IEF 21455; INVALIDITY No C 53 772 (Medelhavet tegen Tarek) De Invalidity Division van het EUIPO heeft uitspraak gedaan over een verzoek tot ongeldigverklaring. Partijen in deze zaak zijn Medelhavet Gross en Tarek Kudsi. Het verzoek tot ongeldigheidsverklaring wordt ingediend door Medelhavet tegen het beeld- en woordmerk 'Chamain' van Tarek Kudsi. Het verzoek is gebasseerd op het oudere woordmerk 'Chamain' van Medelhavet. Nu beide merken zijn ingeschreven zou er een risico op verwarring bestaan onder het relevante publiek. 

Tarek betoogt dat er geen verwarringsgevaar bestaat tussen de merken, aangezien de merken niet genoeg op elkaar zouden lijken. Zo heeft het betwiste merk een groot onderscheidend vermogen door de Arabische letters. Verder stelt Tarek dat het publiek beide tekens in zijn geheel zal opvatten. Omdat het oudere merk bestaat uit één element (een woord) en het betwiste merk uit twee elementen (een woord en een figuur), zullen ze daarom verschillend worden opgevat. Tot slot zullen consumenten geen economische link tussen de organisaties leggen, aangezien beide organisaties andere producten aanbieden.

Het EUIPO oordeelt uiteindelijk dat de merken gedeeltelijk identiek zijn aan elkaar. De merken delen namelijk het onderscheidende element 'Chamain', wat leidt tot een grote mate van visuele en auditieve gelijkenis. In dit geval zouden de Arabische letters in het nieuwe merk geassocieerd kunnen worden met de mogelijk Arabische oorsprong van de aangeboden waren. Dit is echter onvoldoende om op te wegen tegen de gelijkenissen die worden veroorzaakt door het overlappende element 'Chamain'. Hierdoor is het voorstelbaar dat de consument het betwiste merk zal zien als een sub-merk van Medelhavet. 

De Invalidity Division keurt het verzoek van Medelhavet gedeeltelijk goed. Het woordmerk van Tarek wordt ongeldig verklaard voor een aantal producten, maar mag blijven bestaan voor medicijnen en koffie.

The goods are partly identical, partly similar to varying degrees and partly dissimilar. The degree of attention of the public at large is below average or above average. The earlier mark is of a normal degree of distinctiveness.

The signs share the distinctive verbal element ‘Chamain’, which leads to a high degree of visual similarity and to an aural identity. The signs have no concept that would help consumers distinguish between them. In the case where the Arabic script is considered to convey an association with the Arabic origin of the goods, the marks would not have any conceptual association as the earlier mark displays no such notion. However, this is not in itself sufficient in the overall perception of the marks to outweigh the similarities produced by the coinciding element.

Moreover, likelihood of confusion covers situations where the consumer directly confuses the trade marks themselves, or where the consumer makes a connection between the conflicting signs and assumes that the goods/services covered are from the same or economically linked undertakings. Indeed, it is highly conceivable that the relevant consumer will perceive the contested mark as a sub-brand, a variation of the earlier mark, configured in a different way according to the type of goods or services that it designates (23/10/2002, T‑104/01, Miss Fifties (fig.) / Fifties, EU:T:2002:262, § 49). Consequently, a scenario where one of the marks may be linked to a version of the other cannot be completely excluded.