Chi Neng : De Europese Qi Gong
Rechtbank ‘s-Gravenhage, 24 januari 2006, KG ZA 05-1308. Patricia Van Walstijn tegen Anne Hering. Recht toe recht aan-vonnis na ruzie tussen handelspartners.
Eiseres Van Walstijn houdt zich bezig met Qi Gong, een Chinese bewegingsleer. Zij doet dit sinds 1998 in Nederland onder de naam CHI NENG. In dat verband geeft Van Walstijn les en organiseert zij workshops en seminars. Verder vervaardigt en produceert zij materiaal met betrekking tot de leer. Van Walstijn heeft het teken CHI NENG als woordmerk gedeponeerd.
In 2000 is Van Walstijn in contact gekomen met gedaagde Hering, die vervolgens in China opleidingen heeft gevolgd waarna zij door de Master in China werd gecertificeerd om lessen en opleiding te gaan geven. In overleg met Van Walstijn is Hering in Duitsland activiteiten op het gebied van de bewegingsleer gaan ondernemen, en wel onder de naam CHI NENG, waartoe zij in het handelsregister haar eenmanszaak “Chi Neng Institute Deutschland” heeft ingeschreven. De samenwerking tussen partijen is in augustus 2005, na discussie omtrent (verder) te maken afspraken, tot een einde gekomen.
Eiseres wil nu dat gedaagde ieder gebruik van het merk en de handelsnaam CHI NENG staakt en gestaakt houdt, alsmede iedere inbreuk op auteursrechten van Van Walstijn te staken en gestaakt te houden.
De rechtbank wijst de vorderingen inzake de merken en de handelsnaam toe. De vordering inzake inbreuk op auteursrecht, alsmede de nevenvorderingen (i.c. het doen van opgave, het vernietigen voorraad en het opnemen op een website van een rectificatie) worden als te verstrekkend beschouwd en zijn derhalve niet toewijsbaar.
Over de geldigheid van het gemeenscahpsmerk merkt d erechtbank nog het volgende op:
"5.2. Van Walstijn heeft betoogd dat de voorzieningenrechter dient uit te gaan van de geldigheid van het ingeroepen Gemeenschapsmerk, zulks op grond van hetgeen is bepaald in artikel 95, eerst lid, van de Gemeenschapsmerkenverordening, welke bepaling luidt als volgt:
“De rechtbanken voor het Gemeenschapsmerk beschouwen het Gemeenschapsmerk als geldig, tenzij dit door de gedaagde bij een reconventionele vordering tot vervallen- of nietigverklaring wordt bestreden.”
5.3. Dit betoog faalt evenwel, nu genoemde bepaling niet van toepassing is op de procedure in kort geding, waarin voor de gedaagde immers niet de mogelijkheid bestaat om een reconventionele vordering in te stellen die strekt tot een -definitievemaatregel als vervallen- of nietigverklaring van het Gemeenschapsmerk.
5.4. Dat neemt niet weg dat er aanleiding is bij wege van analogie van bedoelde bepaling in een procedure in kort geding het Gemeenschapsmerk in elk geval voor geldig te houden, indien niet blijkt dat in enige reeds aanhangige bodem( inbreuk)procedure de geldigheid van dat merk onderwerp is van een eis in reconventie dan wel bij het OHIM een vordering tot vervallenverklaring of nietigverklaring van het Gemeenschapsmerk als bedoeld in artikel 55 van de Gemeenschapsmerkenverordening is ingesteld. Gesteld noch gebleken is dat één van voormelde situaties zich voordoet, hetgeen met zich brengt dat het beroep van Hering op nietigheid van het Gemeenschapsmerk moet worden gepasseerd."
Lees hier het vonnis.
