Conclusie AG: Uniemerkengerecht moet zich ambtshalve niet-ontvankelijk verklaren voor dat overeenstemmend deel als zij het later aangesproken gerecht is.

Conclusie AG HvJ EU 3 mei 2017, IEF 16757; IEFbe 2152; ECLI:EU:C:2017:330; C-231/16 (MERCK) Merkenrecht. Procesrecht. Rechtsmacht. Over de rechtsmacht over een aantal Britse en internationale woordmerken MERCK. Begrippen 'dezelfde partijen' en 'dezelfde handelingen', gebruik van Merck op websites en online platformen. Conclusie AG: Bij aanhangig gemaakte zaken in twee lidstaten, een op basis van een nationaal merk en een tweede op basis van een Uniemerk stemmen slechts voor die ene lidstaat overeen. Het Uniemerkengerecht moet zich ambtshalve niet-ontvankelijk verklaren voor dat deel van het grondgebied - als zij het later aangesproken gerecht is.

Art. 109 Abs. 1 Buchst. a der Verordnung (EG) Nr. 207/2009 des Rates vom 26. Februar 2009 über die Unionsmarke ist dahin auszulegen, dass zwei bei Gerichten verschiedener Mitgliedstaaten anhängig gemachte Verletzungsklagen, von denen die erste wegen Verletzung einer nationalen Marke im Gebiet eines Mitgliedstaats und die zweite wegen Verletzung einer Unionsmarke im gesamten Unionsgebiet erhoben worden ist, nur teilweise übereinstimmen, nämlich soweit sie das Gebiet dieses Mitgliedstaats betreffen.

Das Unionsmarkengericht hat sich, sofern es später angerufen wird, in Bezug auf den Teil der Klage, der das Gebiet betrifft, hinsichtlich dessen die Klagen übereinstimmen, von Amts wegen für unzuständig zu erklären.

Gestelde vragen [IEF 15994]:

Moet het begrip „dezelfde handelingen” in artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk1 aldus worden uitgelegd, dat daarvan sprake is bij het beheer en gebruik van een website die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie onder dezelfde domeinnaam op identieke wijze kan worden geraadpleegd, in verband waarmee voor rechterlijke instanties van verschillende lidstaten tussen dezelfde partijen vorderingen wegens inbreuk zijn ingesteld, en de ene rechterlijke instantie op grond van een Uniemerk en de andere rechterlijke instantie op grond van een nationaal merk is aangezocht?

Moet het begrip „dezelfde handelingen” in artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat daarvan sprake is bij het beheer en gebruik van content die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie op internet onder het domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com” op identieke wijze kan worden geraadpleegd met dezelfde gebruikersnaam (telkens met betrekking tot het betrokken domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com”), naar aanleiding waarvan voor rechterlijke instanties van verschillende lidstaten tussen dezelfde partijen vorderingen wegens inbreuk zijn ingesteld, en de ene rechterlijke instantie op grond van een Uniemerk en de andere rechterlijke instantie op grond van een nationaal merk is aangezocht?

Moet artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat de „rechterlijke instantie” van een lidstaat „waarbij de zaak het laatst is aangebracht” door middel van een „vordering wegens inbreuk” vanwege de schending van een Uniemerk door het beheer van een wereldwijd en dus ook in de gehele Unie onder dezelfde domeinnaam op identieke wijze te raadplegen website, en waarbij overeenkomstig de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk vorderingen worden ingesteld ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten, zich ingevolge artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk alleen onbevoegd dient te verklaren met betrekking tot het gebied van de andere lidstaat waarin een rechterlijke instantie „eerst” is aangezocht wegens de schending van een nationaal merk dat gelijk is aan het Uniemerk dat wordt aangevoerd bij de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht”, en voor dezelfde waren geldt, door het beheer en gebruik van dezelfde wereldwijd en dus ook in de gehele Unie onder dezelfde domeinnaam op identieke wijze te raadplegen website, en zulks in de mate dat de merken gelijk zijn en de waren identiek zijn, of dient de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” in dat geval zich in de mate dat de merken gelijk en de waren identiek zijn onbevoegd te verklaren voor alle bij haar ingevolge de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten en bijgevolg in de gehele Unie ingestelde vorderingen?

Moet artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat de „rechterlijke instantie” van een lidstaat „waarbij de zaak het laatst is aangebracht” door middel van een „vordering wegens inbreuk” vanwege de schending van een Uniemerk door het beheer en gebruik van content die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie op internet onder het domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com” op identieke wijze kan worden geraadpleegd met dezelfde gebruikersnaam (telkens met betrekking tot het betrokken domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com”), en waarbij overeenkomstig de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk vorderingen worden ingesteld ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten, zich ingevolge artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk alleen onbevoegd dient te verklaren met betrekking tot het gebied van de andere lidstaat waarin een rechterlijke instantie „eerst” is aangezocht wegens de schending van een nationaal merk dat gelijk is aan het Uniemerk dat wordt aangevoerd bij de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht”, en voor dezelfde waren geldt, door het beheer en gebruik van dezelfde content die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie op internet onder het domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com” op identieke wijze kan worden geraadpleegd met dezelfde gebruikersnaam (telkens met betrekking tot het betrokken domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com”), en zulks in de mate dat de merken gelijk zijn en de waren identiek zijn, of dient de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” in dat geval zich in de mate dat de merken gelijk en de waren identiek zijn onbevoegd te verklaren voor alle bij haar ingevolge de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten en bijgevolg in de gehele Unie ingestelde vorderingen?

Moet artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat wanneer betreffende een vordering wegens inbreuk vanwege de schending van een Uniemerk door het beheer van een wereldwijd en dus ook in de gehele Unie onder dezelfde domeinnaam op identieke wijze te raadplegen website, welke vordering aanhangig was gemaakt bij de „rechterlijke instantie” van een lidstaat „waarbij de zaak het laatst is aangebracht” en waarbij overeenkomstig de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aanvankelijk vorderingen werden ingesteld ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten, afstand van instantie wordt gedaan voorzover zij het gebied betreft van de andere lidstaat waarin een rechterlijke instantie „eerst” is aangezocht wegens de schending van een nationaal merk dat gelijk is aan het Uniemerk dat wordt aangevoerd bij de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht”, en voor dezelfde waren geldt, door het beheer en gebruik van dezelfde wereldwijd en dus ook in de gehele Unie onder dezelfde domeinnaam op identieke wijze te raadplegen website, dit eraan in de weg staat dat de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” zich ingevolge artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk onbevoegd verklaart in de mate dat de merken gelijk zijn en de waren identiek zijn?

Moet artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat wanneer betreffende een vordering wegens inbreuk vanwege de schending van een Uniemerk door het beheer en gebruik van content die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie op internet onder het domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com” op identieke wijze kan worden geraadpleegd met dezelfde gebruikersnaam (telkens met betrekking tot het betrokken domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com”), welke vordering aanhangig was gemaakt bij de „rechterlijke instantie” van een lidstaat „waarbij de zaak het laatst is aangebracht” en waarbij overeenkomstig de artikelen 97, lid 2, en 98, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aanvankelijk vorderingen werden ingesteld ter zake van inbreuken of dreigende inbreuken op het grondgebied van alle lidstaten, afstand van instantie wordt gedaan voorzover zij het gebied betreft van de andere lidstaat waarin een rechterlijke instantie „eerst” is aangezocht wegens de schending van een nationaal merk dat gelijk is aan het Uniemerk dat wordt aangevoerd bij de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht”, en voor dezelfde waren geldt, door het beheer en gebruik van dezelfde content die wereldwijd en dus ook in de gehele Unie op internet onder het domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com” op identieke wijze kan worden geraadpleegd met dezelfde gebruikersnaam (telkens met betrekking tot het betrokken domein „facebook.com” en/of „youtube.com” en/of „twitter.com”), dit eraan in de weg staat dat de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” zich ingevolge artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk onbevoegd verklaart in de mate dat de merken gelijk zijn en de waren identiek zijn?

Moet artikel 109, lid 1, onder a), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk aldus worden uitgelegd, dat uit de bewoordingen „indien de betrokken merken gelijk zijn en voor dezelfde waren of diensten gelden” volgt dat, wanneer de merken gelijk zijn, de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” slechts onbevoegd is voor zover het Uniemerk en het betrokken nationale merk voor dezelfde waren en/of diensten zijn ingeschreven, of is de „rechterlijke instantie waarbij de zaak het laatst is aangebracht” volledig onbevoegd, en zulks ook wanneer het bij die rechterlijke instantie aangevoerde Uniemerk ook nog andere – door het andere, nationale merk niet beschermde – waren en/of diensten beschermt, waarmee de bestreden handelingen identiek of vergelijkbaar kunnen zijn.