Een nogal ruime strekking
Rechtbank ‘s-Gravenhage, 14 november 2007, Nokia tegen Qualcomm, zaaknummer/rolnummer: 287058/HA ZA 07-1470
Octrooirecht. Wel gemeld, nog niet besproken. Geen uitputting. De door Nokia gevorderde verklaring voor recht van uitputting is te ruim en onvoldoende bepaald. De rechtbank acht zichzelf slechts internationaal bevoegd ten aanzien van de vorderingen die op Nederland zien.
Nokia en Qualcomm hadden een licentieovereenkomst gesloten (“de SULA”) waarin Qualcomm aan Nokia een licentie verleend met betrekking tot octrooien van Qualcomm op het gebied van WCDMA-technologie. Na de looptijd van de SULA is Nokia doorgegaan met het gebruik van de onder de SULA verleende rechten zonder daarvoor aan Qualcomm een vergoeding te betalen. Qualcomm heeft tevens een overeenkomst met Texas Instruments Inc. gesloten waarin zij hebben toegezegd niet in rechte te zullen optreden tegen elkaars productie en verkoop van chips en chipsets op grond van de hen toekomende octrooirechten. In Duitsland en Italië lopen er eveneens procedures tussen Nokia en Qualcomm.
Kort gezegd vordert Nokia een verklaring voor recht dat alle octrooirechten van Qualcomm met betrekking tot chips en chipsets zijn uitgeput voor Nederland. Verder stelt zij dat door de uitputting in Nederland de octrooirechten tevens zijn uitgeput in de EU en de gehele EER. Hieraan legt zij ten grondslag dat de chips of chipsets die Nokia van Texas Instruments heeft gekocht door Texas Instruments met toestemming van Qualcomm op de Europese markt zijn gebracht. Qualcomm heeft hiertegen gemotiveerd verweer gevoerd en beroept zich incidenteel op onbevoegdheid van de rechtbank tot kennisneming van de vorderingen van Nokia.
Ten eerste beroept Qualcomm zich op de nietigheid van de dagvaarding omdat deze onduidelijk en onvoldoende concreet zou zijn. Het beroep op de nietigheid slaagt niet. De rechtbank oordeelt:
“4.2 Hoewel aan Qualcomm kan worden toegegeven dat de dagvaarding een nogal ruime strekking kent, zijn daarin wel voldoende duidelijk de eis en de gronden daarvoor opgenomen, zodat voldaan is aan artikel 111 lid 2 Rv. (…) Blijkens haar verweer in de conclusie van antwoord en ten pleidooie heeft Qualcomm integendeel de kern van het betoog van Nokia kennelijk goed kunnen begrijpen. De (mogelijk te) ruime strekking van het door Nokia gevorderde, is een vraag die moet worden beantwoord in het kader van de bespreking van de toewijsbaarheid van die vorderingen, waarover hierna.”
Met betrekking tot de bevoegdheid van de rechtbank om kennis te nemen van de vorderingen van Nokia oordeelt de rechtbank allereerst dat de vordering van Nokia een zuiver beroep op artikel 53 ROW 1995 inhoudt:
“4.5 (…) Deze verklaring voor recht komt tegen de achtergrond van de stellingen van Nokia materieel gezien overeen en kan op één lijn worden gesteld met een verklaring voor recht dat bepaalde handelingen, namelijk het verhandelen van mobiele telefoons waarin Texas Instruments chips zijn verwerkt, niet strijdig zijn met in Nederland geldende octrooirechten van Qualcomm.”
Bovendien oordeelt de rechtbank dat een vordering tot verklaring voor recht van niet inbreuk niet gelijkgesteld kan worden met een verbodsvordering om met octrooien te ‘wapperen’. (zie r.o.v. 4.5)
De rechtbank oordeelt voorts dat zij slechts internationaal bevoegd is voor zover de vordering op Nederland ziet en dat deze bevoegdheid niet grensoverschrijdend van aard is. De stelling van Nokia dat uitputting in Nederland als gevolg heeft dat dit tevens uitputting voor de EU en de EER oplevert wordt niet gevolgd door de rechtbank:
“4.10 (…) Aan bepalingen van het EG-verdrag of artikel 94 Grondwet kan geen internationale (grensoverschrijdende) bevoegdheid worden ontleend. (…)De vaststelling of andere dan de hiervoor genoemde octrooirechten zijn uitgeput, dient – bij gebreke van andere aanknopingspunten – plaats te vinden door de rechter van het land van het buitenlandse octrooirecht (waar het schadebrengende feit zich voordoet). De Nederlandse rechter heeft te dien aanzien geen bevoegdheid.”
Ook het beroep van Qualcomm op onbevoegdheid op grond van artikel 27 EEX-Vo slaagt niet daar de buitenlandse procedures (Duitsland en Italië) zien op andere octrooien dan wel op vorderingen die een ander onderwerp betreffen en op een andere oorzaak berusten.
De rechtbank is van oordeel dat de vordering tot verklaring voor recht van uitputting in Nederland te ruim en onvoldoende bepaald is geformuleerd:
“4.15(…) In de gebezigde formulering (“octrooien van Qualcomm die worden verwezenlijkt door middel van deze chip”, zie r.o. 3.2. onder b.) valt niet vast te stellen of uitputting heeft plaatsgevonden.
(…)
Nokia heeft voorts niet gespecificeerd welke concrete producten in het vrije verkeer van goederen zouden worden gebracht en wat de exacte configuratie is van deze producten, noch waar het de chips van Texas Instruments betreft, noch waar het haar eigen mobiele telefoons betreft.
Nokia specificeert evenmin hoe deze producten werken en wat de functionaliteit is van de chips in relatie tot andere, mogelijk van derden afkomstige, componenten in of buiten de mobiele telefoons, zoals de software die op de chip geladen wordt.
Nokia heeft ook niet gespecificeerd welke kenmerken van welke octrooi(en)(conclusies)
zouden lezen op welke onderdelen van de chips of mobiele telefoons. (…) Gelet op het vorenstaande is onduidelijk welk type conclusies in relatie tot welke producten mogelijk zouden zijn uitgeput. Daarbij komt nog dat het ook van het type conclusie zal afhangen of er al dan niet (impliciete) toestemming door de octrooihouder is gegeven voor het in het verkeer brengen van de producten, zo de TI Patent portfolio agreement al dergelijke toestemming zou inhouden, hetgeen Qualcomm gemotiveerd heeft bestreden. Reeds daarom zijn de vorderingen in de door Nokia gekozen algemene formulering niet toewijsbaar.”
Tot slot de proceskosten. Hoewel Nokia als de in het ongelijk gestelde partij wordt veroordeeld in de kosten van de procedure zijn deze kosten conform het liquidatietarief begroot nu Qualcomm de gevorderde proceskostenveroordeling onvoldoende zou hebben onderbouwd. Qualcomm heeft namelijk nagelaten een specificatie van de werkelijk gemaakte kosten in het geding te brengen.
Lees het vonnis hier.
