Gewezen vonnis in Sisvel tegen Xiaomi bekrachtigd

Hof Den Haag 17 maart 2020, IEF 19126; ECLI:NL:GHDHA:2020:711 (Sisvel tegen Xiaomi) Sisvel is onderdeel van de Sisvel-groep en houdster van twee octrooien. Sisvel heeft een verklaring afgegeven dat zij ten aanzien van een lijst van octrooien, waaronder de twee octrooien, licenties zal verlenen in overeenstemming met FRAND-voorwaarden. Xiaomi is producent en aanbieder van mobiele telefoons.
In eerste aanleg heeft Sisvel gevorderd winstopgave en verstrekking van documenten met betrekking tot wederverkopers alsmede primair een onvoorwaardelijk inbreukverbod voor EP 536, alsmede rectificatie, recall, en vernietiging, subsidiair deze verboden en geboden zolang Xiaomi het aanbod van Sisvel tot arbitrage niet heeft aanvaard, en meer subsidiair uitschakeling van de EGPRS / EDGE-extensie van de GSM-functionaliteit, een en ander met dwangsommen en proceskosten volgens artikel 1019h van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv). Sisvel legt aan deze vorderingen het volgende ten grondslag. Xiaomi maakt (direct of indirect) inbreuk op EP 536. Xiaomi stelt (onder meer) dat een belangenafweging pleit tegen toewijzing van de vorderingen in kort geding. Voorts betwist zij de geldigheid van en inbreuk op EP 536 en voert zij als verweer aan dat Sisvel met haar vorderingen misbruik maakt van een machtspositie in het licht van het feit dat Sisvel heeft verklaard licenties te zullen verlenen op FRAND-voorwaarden.

Bij vonnis van 1 augustus 2019 heeft de voorzieningenrechter de vorderingen afgewezen, met veroordeling van Sisvel in de proceskosten. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is de zaak ongeschikt voor kort geding vanwege de complexiteit van de zaak en een afweging van de belangen van partijen. Zie ook [IEF 18622].

In hoger beroep vordert Sisvel dat het hof het vonnis vernietigt en opnieuw rechtdoende de vorderingen alsnog toewijst, Xiaomi veroordeelt tot terugbetaling van betaalde proceskosten en Xiaomi veroordeelt in de proceskosten van beide instanties ex artikel 1019h Rv, vermeerderd met rente en nakosten. Sisvel voert acht grieven aan tegen het vonnis. Xiaomi bestrijdt de grieven. Het hof bekrachtigt het tussen partijen gewezen vonnis van 1 augustus 2019 van de voorzieningenrechter in de rechtbank Den Haag.

4.22. Op grond van het voorgaande moet worden geconcludeerd dat de grieven 1 tot en met 7, die zijn gericht tegen de overwegingen over de ongeschiktheid van de zaak voor kort geding, niet kunnen leiden tot vernietiging van het vonnis.

 

4.23. Grief 8 is gericht tegen de beslissing van de voorzieningenrechter om een bezwaar van Sisvel tegen de specificatie van de proceskosten van Xiaomi in eerste aanleg buiten beschouwing te laten op de grond dat Sisvel dit bezwaar te laat naar voren zou hebben gebracht. In het midden kan blijven of die beslissing juist is, omdat het hof het bezwaar hoe dan ook moet beoordelen, nu Sisvel het bezwaar in hoger beroep handhaaft. Sisvel maakt er bezwaar tegen dat Xiaomi de kosten van de eerste aanleg heeft begroot op de helft van de kosten die zijn gespecificeerd in één kostenoverzicht voor zowel deze procedure als het kort geding tussen partijen over een ander octrooi (C/09/574487 KG ZA 19-487), dat in eerste aanleg gezamenlijk met de onderhavige zaak op zitting is behandeld. Volgens Sisvel had Xiaomi een aparte specificatie van de kosten van deze procedure moeten indienen. Dat betoog moet worden verworpen. Xiaomi heeft onweersproken aangevoerd dat haar verweren in beide zaken voor een belangrijk deel identiek zijn geweest, waaronder het verweer waarop beide zaken zijn beslist. Sisvel heeft ook niet gesteld, laat staan inzichtelijk gemaakt dat voor de overige verweren teveel kosten zijn toegerekend aan deze zaak. Zij heeft bijvoorbeeld niet aangevoerd dat het debat over de beschermingsomvang en geldigheid van EP 536 minder tijd heeft gevergd of zou moeten vergen dan het debat over het andere octrooi in de andere zaak. Gelet daarop en gegeven het feit dat Sisvel in beide zaken in de kosten is veroordeeld, konden Xiaomi en de voorzieningenrechter de kosten begroten op de helft van de totale kosten van beide zaken.

 

4.24. Het vonnis moet dus worden bekrachtigd. De in hoger beroep gevorderde terugbetaling van proceskosten moet worden afgewezen.