HvJ EU: Als situatie niet onder artikel 18 GMVo valt, dan mag nationaal recht toegepast worden

HvJ EU 23 november 2017, IEF 17351; IEFbe 2428; ECLI:EU:C:2017:889; C-381/16 (Salvador Benjumea Bravo de Laguna tegen Esteban Torras Ferrazzuolo). Merkenrecht. Torras Ferrazzuolo heeft een vordering tot revindicatie ingesteld ex artikel 18 Uniemerkverordening. De Spaanse rechter was van mening dat het in het geding zijnde feitencomplex niet viel onder artikel 18 UMVo, maar wel onder artikel 2 van de Spaanse Merkenwet. Zolang er geen sprake is van een situatie die valt onder artikel 18 UMVo, is toepassing van een nationale bepaling op een Uniemerk niet in strijd met het Unierecht.

Antwoord HvJ EU:

De artikelen 16 en 18 van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het [Uniemerk] moeten aldus worden uitgelegd dat zij niet in de weg staan aan de toepassing op een Uniemerk van een nationale bepaling als in het hoofdgeding, op grond waarvan een persoon die is benadeeld door de inschrijving van een merk waarvoor bij de aanvraag tot inschrijving werd gehandeld in strijd met zijn rechten of een wettelijke of contractuele verplichting niet werd nagekomen, het recht heeft de eigendom van het merk op te eisen, mits de betrokken situatie geen onder artikel 18 van die verordening vallende situatie is.

Gestelde vraag [IEF 16187]:

Verdraagt de omstandigheid dat een vordering tot revindicatie van een gemeenschapsmerk is ingesteld op andere gronden dan de in artikel 18 van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het gemeenschapsmerk genoemde gronden en met name plaatsvindt in overeenstemming met de gevallen als bedoeld in artikel 2, lid 2, van de Spaanse merkenwet, namelijk wet 17/2001 van 7 december 2001 inzake merken (BOE nr. 294 van 8 december 2001), zich met het Unierecht en dan in het bijzonder met die verordening?