Verkoop producten die elders zijn ingekocht leidt tot merkinbreuk

Vzr. Rb. Midden-Nederland 26 januari 2024, IEF 21983; ECLI:NL:RBMNE:2024:1911 (Eiseres tegen handelsnaam). Kort geding betreffende mogelijk merkinbreuk bij verkoop producten die elders zijn ingekocht. Eiseres is een b.v. die zich bezighoudt met het produceren en leveren van afdekmaterialen. Ze is houder van het Benelux beeldmerk met woordelementen Perfect Cover (hierna: het Merk). Het Merk is voornamelijk onderdeel van een meer omvattende bedrukking van een etiket (hierna: het Etiket). Handelsnaam houdt zich hoofdzakelijk bezig met de in- en verkoop en verhuur van evenemententapijt. Tussen eiseres en handelsnaam bestaat sinds 2020 een handelsrelatie. Eiseres is er echter in 2023 achter gekomen dat handelsnaam op haar website ook andere goederen verkoopt onder vermelding van het Merk, terwijl deze niet van eiseres afkomstig zijn. Deze zouden verkocht worden zonder het origineel aangebrachte Etiket. Dit levert volgens eiseres merkinbreuk op, op grond van artikel 2.20 lid 2 sub a en lid 3 sub a en b BVIE.

Eiseres vermoedt dat handelsnaam de producten van een ander bedrijf inkoopt en verkoopt onder haar Merk. Dit onderbouwt zij door twee producten via zogeheten ghost accounts te bestellen en deze te deponeren bij de rechtbank. Eiseres stelt hierbij dat zij haar eigen rollen altijd levert met het Etiket bevestigd op het materiaal, onder het verpakkingsplastic, terwijl op de bij Handelsnaam gekochte rollen het Etiket aan de buitenkant is bevestigd. De voorzieningenrechter acht het aannemelijk dat de producten die Handelsnaam verkoopt niet bij Eiseres zijn ingekocht maar wel het Merk gebruiken, hetgeen merkinbreuk oplevert. Dit is voldoende grond om het gevorderde bevel tot staking van merkinbreuk toe te wijzen. De vorderingen gebaseerd op het auteursrecht worden door de voorzieningenrechter afgewezen, nu eiseres het onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat aan het Etiket auteursrechtelijke bescherming toekomt.

5.10. Naar het voorlopig oordeel is voldoende aannemelijk geworden dat [eiseres] , de Producten die zij verkoopt aan [handelsnaam] , voorziet van een Etiket en dat het verweer van [handelsnaam] (soms worden ook Producten geleverd zonder Etiket) niet kan worden gevolgd. De producties waarnaar [handelsnaam] ter onderbouwing van haar stelling verwijst (dat [eiseres] aan haar ook Producten levert zonder Etiket), zijn niet overtuigend. Weliswaar wordt in de e-mailcorrespondentie van 14 september 2020 (productie 3 van [handelsnaam] ) gesproken over “blanco rollen”, maar in die conversatie wordt “blanco” opgevat als een onbedrukte rol en niet als een rol zonder Etiket. Zo staat in de e-mail: “Alle rollen zijn blanco, staat niets op bedrukt”. Ook de facturen waarnaar [handelsnaam] verwijst (productie 2 van [handelsnaam] ) onderbouwen niet dat er Producten zonder Etiket werden geleverd door [eiseres] aan [handelsnaam] . Daarbij komt dat [eiseres] onbetwist heeft gesteld dat als een artikel wordt geleverd zonder Etiket dit wordt aangeduid met de vermelding “BL”. Bij één van de producten op de door [handelsnaam] overgelegde facturen wordt daarvan volgens [eiseres] melding gemaakt, maar dit betreft een andersoortig product dan de Producten die in dit kort geding aan de orde zijn. Op de overige facturen staan deze letters niet vermeld. [handelsnaam] heeft verder nog gewezen op productinformatie die zij van [eiseres] heeft ontvangen voorafgaand aan het doen van zaken met elkaar, maar dit zegt niets over de afspraken die nadien zijn gemaakt tussen partijen. Deze afspraken hielden volgens [eiseres] in dat [handelsnaam] Producten voorzien van een Etiket mocht kopen (om door te verkopen). [handelsnaam] heeft dit niet (voldoende) weersproken. Als [handelsnaam] bovendien wél rollen zonder Etiket van [eiseres] zou hebben gekregen, had het voor de hand gelegen dat ze bij [eiseres] aan de bel had getrokken. De enkele blote stelling dat [handelsnaam] één enkele keer daarover met [eiseres] telefonisch contact heeft opgenomen, is onvoldoende om dit argument te weerspreken.