Modellenrecht  

Vzr. Rb Den Haag 31 januari 2022, IEF 20530; ECLI:NL:RBDHA:2022:932 (GreenCre8 tegen Noraplant) Volgens GreenCre8 maakt Noraplant inbreuk op haar modelrechten met betrekking tot Sansevieriaplanten. Deze inbreuk is voldoende aannemelijk gemaakt. Het verzoek tot een ex parte verbod wordt toegewezen, gelet op hetgeen is aangevoerd ten aanzien van het spoedeisend belang en de mate van aannemelijkheid van de inbreuk. Op andere onderdelen wordt het verzoek afgewezen, omdat er onvoldoende aanleiding voor de verzochte maatregelen bestaat, dan wel omdat een wettelijke grondslag ontbreekt, het verzochte niet specifiek genoeg is of ter voorkoming van executiegeschillen. De voorzieningenrechter oordeelt dat Noraplant de inbreuk moet staken en gestaakt moet houden op straffe van een dwangsom.

Oberlandesgericht Düsseldorf (Duitsland) 21 december 2021, IEF 20476, IEFbe 3359; C-684/21 (Papierfabriek Doetinchem) via MinBuza. Verzoekster is houder van het recht op een gemeenschapsmodel dat is ingeschreven en gepubliceerd (litigieus model) met betrekking tot een packing device. Verweerster verkocht een concurrerend product dat door verzoekster wordt beschouwd als een inbreuk op het litigieuze model. Verweerster is van mening dat het litigieuze model nietig is omdat alle kenmerken van het model uitsluitend worden bepaald door de technische functie van het voortbrengsel. Zij heeft een reconventionele vordering tot nietigverklaring van verzoeksters gemeenschapsmodel ingesteld. De rechter in eerste aanleg heeft haar vordering in reconventie afgewezen. Hij was van oordeel dat de kenmerken van het litigieuze model gezien het bestaan van een groot aantal ontwerpalternatieven niet uitsluitend worden bepaald door de technische functie ervan. In het hiertegen ingestelde hoger beroep heeft de verwijzende rechter de reconventionele vordering tot nietigverklaring van het litigieuze model toegewezen.

EUIPO First Board of Appeal 29 november 2021, IEF 20466, IEFbe 3352; Case R 2421/2020-1 (Volkswagen Aktiengesellschaft) In een verzoekschrift in 2017 verzocht Volkswagen tot inschrijving van een beeldmerk. Bij beslissing van 25 april 2018 is de aanvraag afgewezen. Op 1 juni 2018 is tegen die beslissing beroep ingesteld. Bij beslissing van 30 oktober 2020 heeft de onderzoeker de aanvraag voor alle goederen en diensten die het onderwerp zijn van deze procedure afgewezen. The First Board of Appeal vernietigt de bestreden beslissing en wijst de vordering tot voortzetting van de inschrijvingsprocedure terug o.a. omdat verzoekster had bewezen dat het Bureau alle aanzichten van het vormmerk als beeldmerken al had ingeschreven. Uit het besluit blijkt niet waarom tot een andere conclusie is gekomen. 

Gerecht EU 10 november 2021, IEF 20348 , IEFbe 3322 ; ECLI:EU:T:2021:782 (Eternit tegen EUIPO) Verzoekster, Eternit is houdster van het gemeenschapsmodel dat in 2014 bij EUIPO is aangevraagd en ingeschreven. In 2016 heeft interveniënte, Eternit Österreich GmbH een vordering tot nietigverklaring van het litigieuze model ingediend. Interveniënte voerde aan dat het litigieuze model niet nieuw was in de zin van artikel 5 van verordening nr. 6/2002, dat het geen eigen karakter had in de zin van artikel 6 van deze verordening en dat de uiterlijke kenmerken ervan uitsluitend door de technische functie werden bepaald in de zin van artikel 8, lid 1, van deze verordening. De nietigheidsafdeling verklaarde het litigieuze model nietig omdat het geen eigen karakter heeft ten opzichte van een model dat in 2013 openbaar was gemaakt in een brochure. Verzoekster heeft bij het EUIPO beroep ingesteld tegen de beslissing van de nietigheidsafdeling. De derde kamer van beroep van het EUIPO heeft het beroep verworpen op grond dat het litigieuze model geen eigen karakter had aangezien het voor de geïnformeerde gebruiker in het algemeen overeenstemde met het oudere model. Eternit verzoekt nu het Gerecht deze beslissing te vernietigen. Het beroep wordt verworpen omdat het litigieuze model bij de geïnformeerde gebruiker een déjà-vu-indruk ten opzichte van het oudere model wekt.

Rechtbank Den Haag 11 augustus 2021, IEF 20335; ECLI:NLRBDHA:2021:8800 (Sanyang tegen gedaagden) Zie ook [IEF 20220]. Sanyang produceert en verkoopt scooteronderdelen. Gedaagde sub 2 is statutair directeur en enig aandeelhouder van een BV, een holdingsmaatschappij van intellectuele eigendomsrechten. De rechtszaak draait om de vraag wie de ontwerper van scootertype 1 (model-01 en model-03) en type 2 ( model-02 en model-04) is. De BV heeft de modelrechten van beide scootertypen. Sanyang stelt dat zij de ontwerper is van de vormgeving van de scooters en vordert een bevel om de modelrechten aan haar over te dragen. De rechtbank oordeelt dat het bij de vormgeving van scooter type 1 niet duidelijk is of Sanyang de ontwerper is. De BV hoeft deze modelrechten daarom niet over te dragen. Betreffende scooter type 2 oordeelt de rechtbank, vanwege een ouder Chinees modelrecht op naam van Sanyang, dat de modelrechten van dit type aan Sanyang moeten worden overgedragen.

HvJ EU 28 oktober 2021, IEF 20278, IEFbe 3307; ECLI:EU:C:2021:889 (Ferrari tegen Mansory Design) Het Duitse Bundesgerichtshof waarbij Ferrari beroep in Revision heeft ingesteld, heeft het Hof verzocht te verduidelijken of de beschikbaarstelling voor het publiek van afbeeldingen van een voortbrengsel, zoals de publicatie van foto’s van een voertuig, de beschikbaarstelling voor het publiek van een model van een deel of onderdeel van dat voortbrengsel met zich mee kan brengen, en, zo ja, in hoeverre de verschijningsvorm van dat deel of onderdeel zelfstandig moet zijn ten opzichte van het voortbrengsel in zijn geheel, teneinde te kunnen onderzoeken of deze verschijningsvorm een eigen karakter heeft [IEF 19172].
In zijn prejudiciële beslissing oordeelt het Hof met name dat het Unierecht aldus moet worden uitgelegd dat de beschikbaarstelling voor het publiek van afbeeldingen van een voortbrengsel, zoals de publicatie van foto’s van een voertuig, met zich meebrengt dat een model van een deel van dat voortbrengsel of van een onderdeel van dat voortbrengsel als samengesteld voortbrengsel voor het publiek beschikbaar wordt gesteld, op voorwaarde dat bij die beschikbaarstelling de verschijningsvorm van dat deel of onderdeel duidelijk herkenbaar is. Zie ook de officiële samenvatting van deze uitspraak en de conclusie van de A-G [IEF 20129].

Gerecht EU 20 oktober 2021, IEF 20273, IEFbe 3303; ECLI:EU:T:2021:718 (JMS Sports tegen Inter-Vion) Verzoekster JMS Sports is houdster van een gemeenschapsmodel in de klasse 'haarspelden'. Het litigieuze model betreft een spiraalvormig haarelastiek. Inter-Vion heeft een vordering tot nietigverklaring van dit model ingediend, op grond van het ontbreken van nieuwheid en een eigen karakter. Hiervoor voert zij aan dat in 2009 al op een blog verschillende foto's zijn gepubliceerd van soortgelijke elastieken van het merk SwirliDo. Het ingeschreven model van JMS Sports wordt nietig verklaard. In deze procedure bestrijdt JMS deze beslissing. Ze betwist dat het model van SwirliDo gelijk is aan haar model. Meer specifiek betwist zij de bewijskracht van het bewijs dat interveniënte heeft overgelegd om aan te tonen dat deze openbaarmaking eerder had plaatsgevonden. Volgens vaste rechtspraak wordt een model geacht voor het publiek beschikbaar te zijn gesteld wanneer de partij die de openbaarmaking aanvoert, het bewijs heeft geleverd van de feiten die deze openbaarmaking opleveren. JMS slaagt er niet in om de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van de screenshots van de blogs succesvol te betwisten. Het beroep wordt verworpen.

Vzr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 6 oktober 2021, IEF 20228; C/021389842 / KG ZA 2 1-444 (Multimox tegen Sanyang) Kort geding. Zie ook [IEF 20220] en [IEF 18161]. Er wordt vanuit gegaan dat de geboden om scootermodellen over te dragen aan Sanyang en om mee te werken aan de  tenaamstelling van die modellen op naam van Sanyang gegrond en gerechtvaardigd zijn. Multimox beroept zich in dit executiegeschil ook niet op een kennelijke feitelijke of juridische misslag ten aanzien van die geboden, maar stelt dat nog een belangenafweging moet plaatsvinden die specifiek ziet op de uitvoerbaarheid bij voorraad van het toegewezene. De door Multimox gestelde belangen bij behoud van de bestaande toestand wegen niet zwaar genoeg om af te wijken van de hoofdregel dat Sanyang een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis direct ten uitvoer mag leggen. De vorderingen van Multimox worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 29 september 2021 en 11 augustus 2021, IEF 20220; C/09/539760 (Sanyang tegen Multimox) Samenvoeging van herstelvonnis met dwangsommen en eerder vonnis. Zie ook [IEF 18161]. Aan eiseres Sanyang is het inbreukverbod op grond van auteursrecht toegekend voor de EUIPO modellen 02 en 04 (feitelijk één scootermodel, zonder reservewiel) nu deze te kwader trouw waren ingediend door Multimox c.s. onder andere omdat er een oudere identieke Chinese modelrechtregistratie bestond van Sanyang en zij als auteursrechtelijk ontwerper geldt. De EU modellen 02 en 04 dienen te worden overgedragen aan eiseres binnen 14 dagen na betekening of anders plaatsvervangend op basis van het vonnis (3:300 BW). Gedaagde is aansprakelijk voor de hiermee samenhangende schade. De vordering op grond van auteursrecht van Sanyang ten aanzien van de nagenoeg identieke modellen 03 en 04 (met reservewiel) is afgewezen omdat er geen ontwerpschetsen van de scooters werden getoond door (werknemers van) Sanyang of haar zakenpartner Znen die de scooters exporteerde wat bewezen werd door technische goedkeuringsrapporten van de RDW (en het VK-equivalent VCA) op naam van Znen.

GEU 22 september 2021, IEF 20216; T-685/20 (Asiangear tegen Multimox) Asiangear importeert een scooter, waarvan het uiterlijk ontworpen werd door Sanyang. Sanyang eist het EU-model op, op grond van het auteursrecht, Asiangear probeert dit te vernietigen, zie [IEF 20192]. Beide acties hebben als doel het ontnemen van de titel van Multimox zodat zij geen modelrechtelijke verbodssancties kan opleggen tegen Asiangear. Aanvankelijk kreeg Asiangear bij EUIPO gelijk, maar dit oordeel werd door de beroepskamer vernietigd. Het GEU bevestigt dit oordeel. Daarnaast stelt het Gerecht dat het te kwader trouw indienen van modellen van derden mag. Het inbrengen van het vonnis van de rechtbank van 11 augustus 2021, zie [IEF 20143], maakte het oordeel van het GEU niet anders. Er wordt legistisch geoordeeld dat kwade trouw bij deponering geen argument is, ondanks het oordeel van de Nederlandse rechtbank dat er inderdaad kwade trouw was van de modeldeposant.