In aansluiting op een paar berichten hieronder over de mogelijk onrechtmatig afbeeldingen van de zwangere en halfnaakte Robine van der Meer, bericht o.a. villamedia dat ook presentatrice Yvon Jaspers 'woest' is over de plaatsing in de Telegraaf van een foto waarop ook zij hoogzwanger en halfnaakt staat afgebeeld. Haar management zou hebben laten weten juridische stappen te ondernemen tegen fotografe Melanie Rijkers.
Actrice Robine van der Meer, bekend van onder meer GTST en Costa, is woedend op het gratis te verkrijgen blad 'Ditjes en Datjes' van supermarktketen Dirk van den Broek, zo meldt Zibb. Het klantentijdschrift publiceerde een aantal foto's waarop de zwangere actrice topless te zien is tijdens haar vakantie op Ibiza. Robine van der Meer overweegt juridische stappen tegen het blad.
Van der Meer kan zich gesteund weten door een aantal recente soortgelijke zaken. Onlangs kwam actrice Inge Ipenburg tot een schikking met het weekblad Weekend, nadat een foto van het ondergoed van de actrice was gepubliceerd. Eerder trad actrice en zangeres Karin Bloemen succesvol op tegen hetzelfde weekblad. De rechter bepaalde dat de gepubliceerde naaktfoto's niet nieuwswaardig waren en alleen dienden om "het ontblote lichaam tegen haar zin tot een bezienswaardigheid te maken". Naar aanleiding van deze affaire richtte Karin Bloemen de Stichting Tegen Inbreuk Privacy (S.T.I.P.) op.
Voorzieningenrechter Rechtbank Alkmaar, 23 augustus 2005, LJN: AU1316, 81051/KG ZA 05-213. Wijnen cs tegen DSB cs. Rectificatierecht.
Wijnen cs zijn bij eerder kort geding vonnis veroordeeld om er voor te zorgen dat een rectificatie in het maandblad Quote verschijnt van een eerder daarin verschenen artikel waarin gedaagden DSB cs door eisers een corrupte boevenbende zijn genoemd. Het maandblad was echter niet bereid voor de rectificatie advertentieruimte ter beschikking te stellen. De rectificatie verschijnt op een redactionele pagina. De manier waarop de rectificatie is verschenen is echter strijdig met het vonnis.
Het geheel is in een relativerende context geplaatst. De rectificatie is immers direct gevolgd door het naschrift (“In ruil voor het plaatsen van deze rectificatie bood [eiser sub 1] ons zijn Maserati aan. Maar gelet op het bouwjaar van zijn 3200 stuurden we hem liever gewoon een rekening. De onbesuisde uitspraak komt [eiser sub 1] derhalve te staan op 1999,99 euro (zie ook Bijzaken, p29)." Op pagina 29 van het aprilnummer van Quote is onder meer het volgende opgenomen: "Op last van de rechtbank in Alkmaar mag [eiser sub 1], directeur van internetbedrijf Xeeper, de raad van bestuur van [gedaagde 5]’s kredietconcern DSB geen corrupte boevenbende meer noemen. 'Tot dusver heb ik dat niet aannemelijk kunnen maken, dus heb ik me eerder inderdaad ongelukkig geuit', erkent [eiser sub 1], die gedwongen werd zijn eerdere uitspraak te rectificeren. Maar [eiser sub 1] is vastberaden net zolang door te procederen tot hij zijn stelling wél kan bewijzen. (...) " en in hetzelfde nummer van Quote is het artikel, zoals weergegeven onder 2.4, verschenen.) Derhalve is niet voldaan aan hetgeen bij het vonnis was bepaald, dat enkel de rectificatie-tekst in Quote zou verschijnen.
4.8 Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter is, in het onderhavige geval, waarin rectificatie niet anders dan redactioneel kon worden verkregen, het spreken met genoemde journalist alléén onvoldoende om aan te nemen dat [eisers] de relativerende context van de rectificatie bewerkstelligd hebben. Nader onderzoek naar de feitelijke gang van zaken - waar dit kort geding zich evenwel niet voor leent - kan eventueel een ander licht op de zaak werpen.
4.9 Bij deze stand van zaken dient het ervoor gehouden te worden dat [eisers] in onmogelijkheid verkeerden om in strikte zin te voldoen aan het vonnis. Daarmee staat onvoldoende vast dat de dwangsommen verbeurd zijn, zodat DSB vooralsnog niet tot executie van de dwangsommen over mag gaan.de hand lag, nu [eiser sub 1] plaatsing van de rectificatie wilde bewerkstelligen, hetgeen niet mogelijk was door advertentieruimte te betrekken.
Lees het vonnis hier.
O.a. het Belgische Volk bericht dat "de Londense uitgeverij Bloomsbury 'not amused' is over een manuscript van de 16-jarige Dennis Hoogeveen uit het Nederlandse Hoogeveen. Dennis schreef zelf de opvolger van het vijfde Harry Potter-boek, omdat hij niet op deel 6 kon wachten. Bloomsbury, uitgever van J.K. Rowling, heeft de Hogevener laten weten dat het absoluut niet uitgegeven mag worden, zelfs niet in een kleine oplage voor familie, vrienden of kennissen. Daarom heeft hij het complete verhaal nu maar op internet gezet." Lees hier dus het expliciet niet-uitgegeven 'Harry Potter en de fakkel met de groene vlammen'. Lees hier meer over 'fan fiction.'(Het Volk)
Vers op rechtspraak.nl: Rechtbank Haarlem, 5 augustus 2005, LJN: AU0585, 115053. KPN tegen Vodafone. “Vodafone heeft in de De Telegraaf van 12 juli 2005 advertenties geplaatst met als kop ‘Precies daarom zijn wij het voordeligst’ en ‘Voordeliger dan met Vodafone op vakantie kan niet’. De advertenties zien op de kosten van mobiel bellen in het buitenland en bevatten onder andere een vergelijking van de gesprekskosten bij Vodafone en vier concurrenten.?KPN heeft in kort geding gevorderd dat Vodafone wordt veroordeeld om deze advertenties te rectificeren en dat haar wordt verboden om soortgelijke mededelingen te publiceren.
De voorzieningenrechter heeft Vodafone veroordeeld tot het plaatsen van een rectificatie in De Telegraaf, omdat de tekst van de advertenties misleidend is en de prijsvergelijkingen ongeoorloofd zijn. Het gevorderde verbod op het publiceren van soortgelijke mededelingen wordt niet toegewezen, omdat Vodafone heeft toegezegd dat de advertenties een eenmalige actie zijn geweest en KPN en Vodafone niet eerder een geschil over elkaars reclame-uitingen hebben gehad. “ Lees vonnis.
In een kort geding bij de rechtbank in Haarlem heeft KPN vrijdag geëist dat Vodafone een vermeend misleidende krantenadvertentie over tarieven voor mobiel bellen vanuit en naar het buitenland rectificeert. De advertentie volgde op kamervragen van Tweede-Kamerlid Van Dam (PvdA) over berichten dat mobiel bellen tijdens een vakantie in het buitenland relatief erg duur is. Volgens de advertentie, op de voorpagina van De Telegraaf, zou Vodafone op vakantie 'altijd het goedkoopste' zijn als het om mobiel bellen naar huis gaat. In een advertentie op een van de binnenpagina’s werden vervolgens de tarieven van Vodafone vergeleken met die van andere aanbieders.
Volgens advocaat Van Schaik (KPN) 'rammelen die advertenties aan alle kanten' en kan Vodafone niet waarmaken in alle gevallen de goedkoopste te zijn. Advocaat Meijboom (Vodafone) erkent dat er inderdaad een KPN abonnement is waarbij je enigszins goedkoper uit bent, maar alleen wanneer je exact twee minuten belt. Meijboom sprak daarom van een 'absurde uitzondering.'
KPN stelt ook dat Vodafone met opzet te hoge tarieven van zijn concurrent in de krantenadvertentie heeft vermeld en klanten heeft misleid door te suggereren dat in het buitenland dezelfde tarieven gelden als in Nederland. KPN zou door de advertentie veel schade lijden.
Volgens Vodafone zijn de prijsvergelijkingen in de krantenadvertentie correct en is KPN er alleen maar op uit om op kosten van Vodafone reclame te maken voor zijn eigen producten. Een proces als reclamecampagne is niets nieuws, maar is er ook echt serieuze literatuur over dit onderwerp? Het zou wellicht heel nuttig zijn als iemand er eens een economische en strategische analyse van maakte. Wat kost het, wat levert het op, hoe regel je de publiciteit, wat is de juiste toon, welke advocaten doen het goed in de media en meer van dat soort dingen.
In aanvulling op het eerdere bericht dat rectificeren wellicht een nieuwe fase is ingegaan. Paris Match hoeft van de beroepsrechter voorlopig niet te rectificeren: "La cour d'appel de Versailles a considéré qu'une publication immédiate en page de couverture était excessive, compte tenu de son caractère irréversible et irrémédiable, dans le cadre de la procédure d'appel." Lees hier meer.
Interessant artikel in de New York Times over een rechtzaak tegen The Internet Archive. Roept interessante vragen op over (online) archieven en het beschikbaar houden van inmiddels verwijderde onrechtmatige of ongewilde publicaties.
"Beyond its utility for Internet historians, the Web page database, searchable with a form called the Wayback Machine, is also routinely used by intellectual property lawyers to help learn, for example, when and how a trademark might have been historically used or violated.
The suit contends, however, that representatives of Harding Earley should not have been able to view the old Healthcare Advocates Web pages - even though they now reside on the archive's servers - because the company, shortly after filing its suit against Health Advocate, had placed a text file on its own servers designed to tell the Wayback Machine to block public access to the historical versions of the site.
Under popular Web convention, such a file - known as robots.txt - dictates what parts of a site can be examined for indexing in search engines or storage in archives. Most search engines program their Web crawlers to recognize a robots.txt file, and follow its commands. The Internet Archive goes a step further, allowing Web site administrators to use the robots.txt file to control the archiving of current content, as well as block access to any older versions already stored in the archive's database before a robots.txt file was put in place.
But on at least two dates in July 2003, the suit states, Web logs at Healthcare Advocates indicated that someone at Harding Earley, using the Wayback Machine, made hundreds of rapid-fire requests for the old versions of the Web site. In most cases, the robot.txt blocked the request. But in 92 instances, the suit states, it appears to have failed, allowing access to the archived pages. In so doing, the suit claims, the law firm violated the Digital Millennium Copyright Act, which prohibits the circumventing of "technological measures" designed to protect copyrighted materials. The suit further contends that among other violations, the firm violated copyright by gathering, storing and transmitting the archived pages as part of the earlier trademark litigation.
The Internet Archive, meanwhile, is accused of breach of contract and fiduciary duty, negligence and other charges for failing to honor the robots.txt file and allowing the archived pages to be viewed." Lees meer (gratis registratie, voor artikel moet na een paar dagen betaald worden).
De rechtbank Nanterre heeft de Paris Match woensdag veroordeeld wegens schending van de privacy en het onrechtmatig publiceren van foto's van een vermeende kind van Albert II van Monaco. Dat de rechter uitgever Hachette Filipacchitot veroordeelde tot een schadevergoeding van 50.000 euro is niet zo opmerkelijk, maar dat Paris Match ook de rectificatie "Condamnation judiciaire de Paris Match à la demande du Prince Albert II de Monaco" in rode letters van 1,5 cm hoogte op de gehele voorpagina moet plaatsen geeft aan dat de Franse rechter moet hebben geconcludeerd dat rectificatie geen formaliteit is, maar een publieke schuldbetuiging. Sorry mompelen is niet meer voldoende in Frankrijk.
Paris Match geeft de moed niet op: "Nous avons publié avec élégance la vérité sur une affaire publique qui concerne la succession d'un chef d'Etat. Nous avons encore beaucoup de choses intéressantes à raconter. Nos lecteurs vont être servis." (Le Monde)
Rechtbank Den Haag, 21 juni 2005, KG 05/447. Kort geding tussen stichting Hoger onderwijs Nederland tegen Kaasjager. Geschil tussen Hogeschool Inholland en de protestsite www.injeholland.nl, zie eerdere berichtgeving hier. Rechtbank komt met een ouderwets redelijk en genuanceerd vonnis, in een zaak die in deze duistere tijden ook veel slechter had kunnen uitpakken voor de gedaagde.
Het helpt dat de gedaagde heeft toegezegd beter te zullen opletten en uitlatingen die "niet als netjes vallen aan te merken" zal verwijderen en weren. Voor het overige is van bedreiging geen sprake volgens de rechter. "Naar gedaagde terecht heeft betoogd, valt niet aan te nemen dat studenten die dergelijke uitingen op het internet plaatsen beschikken over het telefoonnummer van Al Qaida, laat staan dat zij feitelijk van plan zouden zijn vestigingen van Hogeschool INHOLLAND te (laten) bombarderen. Eiseres gaat er in haar stellingname dan ook aan voorbij dat op een site als de onderhavige, die grotendeels gevoed wordt door en bestemd is voor een studentenpopulatie, rekening gehouden moet worden met de in die populatie nu eenmaal gebruikelijke mate van satire, sarcasme en overdrijving in gedrag en uitingen."
Wat wel wordt toegewezen is de verbodsvordering op basis van het merkenrecht. "De stelling van eiseres dat door het gebruik door gedaagde van het teken INJEHOLLAND afbreuk wordt gedaan aan de reputatie van het merk INHOLLAND is, voorshands oordelend, wel gegrond. Het enkele feit dat onder dat -duidelijk aan het merk gerelateerde- teken een klachtensite in stand wordt gehouden, is voor die conclusie reeds voldoende. Gedaagde heeft deze stelling van eiseres ook niet anders bestreden dan met het betoog dat Hogeschool INHOLLAND in het geheel geen reputatie heeft, althans geen goede, doch dat betoog wordt als onvoldoende concreet onderbouwd verworpen.Â
Gedaagde heeft het gelijk aan zijn zijde waar hij betoogt dat hij op grond van het recht op vrije meningsuiting kritiek kan uitoefenen op het beleid van Hogeschool INHOLLAND, en evenzeer anderen in de gelegenheid mag stellen dat -al dan niet via een website- te doen. In zoverre heeft gedaagde een geldige reden om een website te onderhouden als waar het thans om gaat. Maar dat brengt nog niet met zich dat gedaagde een geldige reden heeft om dat te doen met gebruikmaking van een teken dat afbreuk doet aan de reputatie van het merk van eiseres. Van een dergelijke reden is niet gebleken, nu het gedaagde vrijstaat op haar website de naam INHOLLAND refererend te gebruiken maar geen enkele noodzaak bestaat om dat te doen onder een teken als het thans gewraakte INJEHOLLAND"
De vraag is nu waar de grens ligt bij merkgebruik in domeinnamen van zuigsites. De rechter zegt in dit vonnis dat "Het enkele feit dat onder dat -duidelijk aan het merk gerelateerde- teken een klachtensite in stand wordt gehouden, is voor die conclusie reeds voldoende." waarbij waarschijnlijk bewust is gekozen voor 'dat' en niet voor 'een'. De woordspeling 'injehol' vindt de rechter klaarblijkelijk niet 'netjes', maar meer neutraal merkgebruik is wellicht wel toelaatbaar.
Voor anekdotici is de volgende passage nog waardevol: "Smilies hebben naar hun aard een ludiek karakter. Dat neemt niet weg dat het denkbaar zou zijn een smily een vorm te geven die zodanig beledigend is dat het gebruik daarvan naar algemene fatsoensnormen onacceptabel moet worden beschouwd. Daarvan is evenwel bij de op de website van gedaagde gehanteerde smilies geen sprake."
Lees het vonnis hier.
