Diversen  

Deze uitzondering is vermoedelijk een afspiegeling van een in andere landen historisch gegroeide praktijk, waarbij Buma's zusterorganisaties aldaar zich niet bezig hielden met opvoeringen van opera's, musicals, balletten, etc., omdat die van oudsher tot het werkterrein van aparte organisaties (bijv. in Frankrijk) of muziekuitgevers (o.a. in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk) behoorden. Economisch gezien speelt het kleinrecht ongetwijfeld een veel grotere rol dan het grootrecht. Het kleinrecht omvat ieder in het openbaar ten gehore brengen, uitzenden of toegankelijk maken (zie par. 4.28-4.39) van muziek, zoals: iedere zaaluitvoering, ook de zgn. concertuitvoering van een opera (dus muziek zonder toneel); radio- en tv-uitzending van muziek (voor wat de tv betreft weer met uitzondering van opvoeringen); muziek in openbare gelegenheden, ongeacht de bron (live, radio, cd's, bandopnamen, jukeboxen); achtergrondmuziek in het openbaar, beschikbaarstelling via internet (met uitzondering van audiovisuele opvoeringen) enz. Steeds gaat het primair om de muziek, met of zonder woorden. Buma behartigt dus ook de belangen van tekstdichters, maar slechts ten aanzien van de uitvoering van hun tekst met muziek. De voordracht van een tekst, ook al is die geschreven als songtekst, valt buiten het exclusief aan Buma voorbehouden terrein.

Vgl. twee zaken waarin de onderscheiding grootrecht/kleinrecht ter discussie stond: Pres. Rb. 's-Gravenhage 18 november 1998, IER 1999, nr 12, p. 81 m.nt. FWG  (Musicalfragmenten) en Vzr. Rb. Arnhem 18 december 2002, LJN AF3265 (Littlestar/Wigt, Mamma Mia musical)."

Google levert ook weinig op. Alleen de website van Muziekuitgeverij Donemus geeft een definitie: "Als een muziekwerk niet concertante wordt uitgevoerd, maar samen met dans, toneel of wat voor andere theatervorm dan ook, dan is er sprake van grootrecht. Dat houdt in dat niet BUMA de auteursrechten int, maar de uitgever."

"De rechter in Mamma Mia zegt er tenslotte het volgende over: "Indien een oorspronkelijk kleinrecht muziekwerk is opgenomen in een muziekdramatisch werk, in die zin dat het een integrerend onderdeel van dit muziekdramatische werk is gaan uitmaken, valt het – voor zover het ten gehore wordt gebracht in het kader van de vertoning van dit muziekdramatische werk – onder het grootrecht waarop de uitzondering van artikel 30a lid 3 Auteursrwet betrekking heeft.

De muziek vormt een integrerend onderdeel van dit muziekdramatische werk indien de plaats en de muziek niet willekeurig is en mede wordt bepaald door de dramatische handeling. Dat de Nederlandse praktijk er van uit ging dat de oorspronkelijke aard van een bepaald werk bepalend was voor de vraag of een werk groot recht kon worden, zoals het rapport van de Studiecommissie grootrecht – kleinrecht stelt, doet hieraan niet af. In het Rapport staat dat men in Nederland alleen stond in die opvatting alsmede dat het in het geval van muziekdramatische werken exploitatie door de auteursrechthebbenden zelf de voorkeur verdient boven exploitatie door belangenorganisaties als de Buma. Bovendien staat noch de tekst, noch de parlementaire geschiedenis van artikel 30a AW in de weg aan de conclusie dat kleinrecht grootrecht kan worden."

Daughter of God, waarin ook de overgang van een door vrouwen naar een door mannen gedomineerde kerk onder keizer Constantinus een rol speelt, is volgens de rechter een “met name op de actie gerichte thriller, met verschillende vuurgevechten en gewelddadige doden”. Dit in tegenstelling tot The Da Vinci Code dat “een intellectuele, complexe speurtocht naar een schat is waarbij het meer gaat om raadsels en aanwijzingen dan om ‘fysieke avonturen’.” Perdue krijgt derhalve niet de schadevergoeding van 150 miljoen dollar die hij had gevraagd. Noch wordt er een verbod uitgevaardigd op de verkoop van The Da Vinci Code en de verfilming van het boek. Perdue heeft aangegeven in beroep te gaan.

Volgens het bericht eiste de maakster van de beeldengroep twee jaar later 25 euro voor ieder jaar dat de gemeente haar beeld gebruikte.  Een koopje, zou je denken, maar niet voor Hardenberg, die de afbeelding verwijderde uit de collage. In mei 2003 kwam vervolgens  Beeldrecht met een, iets hogere, claim van 16.779 euro en vervolgens in juni 2004 met een claim van 26.185,60 euro.

De rechtbank Zwolle (vonnis nog niet gezien, wie het heeft mag het mailen) oordeelde echter dat "op basis van een artikel uit de Auteurswet geen sprake is van inbreuk op het auteursrecht omdat de afbeelding niet de hoofdvoorstelling vormt en door de grootte duidelijk verschil toont met het oorspronkelijk werk." Lees artikel hier.

Persbericht KPMG: Bedrijven hebben weinig grip op royalty's over online-content

2 augustus 2005

Bedrijven in de media- en entertainmentsector die via derden content aanbieden via het Internet hebben weinig grip op de royalty's die daarmee samenhangen. Zij controleren onvoldoende of de inkomsten waar zij recht op hebben volledig aan hen worden afgedragen.

Niet meer dan 40% van de ondernemingen voert jaarlijks controles uit op de volledigheid van de royalty afdracht. Slechts één op de vijf bedrijven heeft het beheer en het incasseren van de royalty’s geautomatiseerd. Dit blijkt uit onderzoek van KPMG naar de wijze waarop bedrijven erin slagen de rechten van hun producten op het Internet te verzilveren. Meer dan de helft van de bedrijven verwacht dat de inkomsten uit royalty’s de komende twaalf maanden flink zullen toenemen.

De bedrijven die op reguliere basis controles uitvoeren op de afdracht, stellen vast of ze krijgen waar ze contractueel recht op hebben. Volgens Bob Crouwel, partner bij KPMG Intellectual Property Services, is dit in het algemeen slechts een administratieve check. Crouwel: “De bedrijven controleren bijvoorbeeld of de percentages die in het contract worden genoemd correct worden toegepast. Slechts in een enkel geval vindt controle plaats bij de partner waarmee het contract is afgesloten. Vooral in de mediasector wordt het bewaken van royalty’s van groot belang, zeker gezien het feit dat de sector de komende jaren in toenemende mate overgaat op het in grote volumes verkopen van digitale informatie, waarbij betaling op basis van gebruik plaatsvindt, zoals muziek, ringtones en games. De volledigheid van de opbrengsten is voor deze ondernemingen van essentieel belang voor hun voortbestaan”.

De aandacht van de ondernemingen in deze sector ligt volgens Crouwel primair bij het ontwikkelen van de markt en het genereren van content en verschillende manieren om deze via portals aan de man te brengen. Crouwel: “Het op orde brengen van de administratieve systemen om de volledigheid van de opbrengsten te waarborgen, krijgt hierdoor relatief weinig aandacht. Aangezien het tot nu toe om relatief kleine bedragen gaat en de aanbieders vaak nieuw en klein zijn, is dit begrijpelijk. Het controleren van de contractspartijen wordt echter steeds meer gemeengoed. De controle op bestaande contractrelaties zal dan ook in een stroomversnelling komen”.

Gezien de verwachte groei van de internetinkomsten is het volgens Crouwel van groot belang dat de bedrijven niet alleen investeren in de relatie met hun licentienemers, maar de verantwoordelijkheid voor de inkomstenstroom ook op een duidelijke plek in de organisatie onderbrengen. Crouwel: “Bij veel bedrijven is deze functie niet belegd. Door helder te maken waar de verantwoordelijkheid voor de inkomstenstroom uit royalty’s ligt, is het ook voor iedereen in het bedrijf duidelijk wie de licentienemer moet aanspreken op het niet voldoen aan zijn verplichtingen”.

Voor nadere informatie: Andy Bellm, telefoon (020) 656 7039 of bestel de (Engelstalige) white paper Revenue assurance for online digital content.