Auteursrecht  

Rechtbank Amsterdam 7 juli 2021, IEF 20094; HA ZA 19-1205 (Eiseres tegen Cobra Art) Eiseres is fotografe en is de auteursrechthebbende van verschillende foto's. Zij heeft in 2016 een licentie verstrekt aan kunstgalerie Cobra Art voor twee afdrukken per werk. De kunstgalerie heeft vervolgens foto’s zonder toestemming samengevoegd door van drie foto's één werk te maken. Daarnaast is de licentie overschreden, omdat de foto's meerdere keren bijgedrukt zijn en met een vals certificaat van echtheid zijn verkocht. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder van Cobra Art zodanig onzorgvuldig heeft gehandeld, dat hij hier hoofdelijk verantwoordelijk voor wordt gehouden. Doordat eiseres de exclusieve waarde van haar werken niet meer kan garanderen door het bestaan van de valse echtheidscertificaten heeft zij schade geleden. Cobra Art wordt door de rechtbank veroordeeld tot het vergoeden van deze schade. 

Hof Arnhem-Leeuwarden 13 juli 2021, IEF 20088; ECLI:NL:GHARL:2021:6712 (Beckx tegen Rubik) Rubik heeft in 1974 de beroemde Rubiks kubus ontworpen. Rubik heeft in 1975 in Hongarije een octrooi verkregen voor de kubus. Centraal in hoger beroep staat de vraag of de door Rubik ontworpen kubus, zonder en met de specifieke kleurvlakken auteursrechtelijk beschermd is en zo ja, of speelgoedhandelaar Beckx c.s. met de verhandeling van de Magic Cube en de Keychain Magic Cube in Nederland inbreuk maken op deze auteursrechten van Rubik. Het hof is het eens met de rechtbank dat de kubus een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en dat de kubussen van Beckx dezelfde totaalindruk wekken. Zodoende maakt Beckx volgens het hof inbreuk op het auteursrecht van Rubik.

Oberster Gerichtshof in Oostenrijk 15 juni 2021, IEF 20046, IEFbe 3239, IT 3563; C-290/21 -1 (AKM) Verzoek om een prejudiciële beslissing. Via MinBuza: Verzoekster is een Oostenrijkse maatschappij voor collectieve belangenbehartiging die de uitzendrechten in Oostenrijk in beheer heeft. Verweerster, gevestigd te Luxemburg, biedt tegen betaling gecodeerde programma’s van talrijke Oostenrijkse omroeporganisaties aan. Het aanbod is gebundeld in verschillende pakketten (satellietboeketten) en wordt doorgegeven via satelliet. De verwijzende rechter wenst te vernemen hoe een satellietboeket-aanbieder in rechte moet worden gekwalificeerd. De vraag is met name of op een dergelijke aanbieder in het geval van een grensoverschrijdende uitzending per satelliet met signaalversleuteling het uplink-staatbeginsel van toepassing is, dat wil zeggen of hij op dezelfde wijze moet worden behandeld als de omroeporganisatie.

HR Conclusie P-G Van Peursem 25 juni 2021, IEF 20045; ECLI:NL:PHR:2021:639 (Uitgeverijen tegen Snappet) Deze auteursrechtzaak gaat over de vraag of het lesmateriaal van Snappet inbreuk maakt op de Leerroutes van educatieve uitgeverijen en vertoont trekken van een reprise van het standaardarrest Heertje/Hollebrand4 over Economie-schoolboeken. Rechtbank en hof oordelen dat van inbreuk geen sprake is. Centraal staat daarbij dat ideeën, didactiek en lesmethodes op zichzelf niet  auteursrechtelijk te beschermen zijn en vrij moeten lopen. Het hof vindt de hier centraal staande Leerroutes van de Uitgeverijen wel (net) over de auteursrechtelijke werkdrempel komen, maar acht de beschermingsomvang gering en oordeelt dat het lesmateriaal van Snappet geen inbreuk maakt. Weliswaar zijn de Leerroutes geconcretiseerd in de betreffende lesmaterialen van de Uitgeverijen, maar er zal niet snel sprake zijn van inbreuk op de onderscheiden werken (alleen al) omdat in het Snappet-lesmateriaal elementen aansluiten op de betreffende methode en daar oefenmateriaal voor zijn. De beschermingsomvang is derhalve niet groot bij dergelijke werken.

HvJ EU 22 juni 2021, IEF 20039, IT 3558; IEFbe 3237; ECLI:EU:C:2021:503 (Frank Peterson tegen YouTube en Elsevier tegen Cyando)  Beantwoording van prejudiciële vragen. Het betreft hier twee gevoegde zaken. In 2008 zijn op YouTube een aantal werken van muziekproducent Frank Peterson zonder diens toestemming verschenen. In 2013 zijn een aantal werken van uitgeverij Elsevier op het platform van Cyando verschenen. De hoogste Duitse rechter heeft vervolgens een aantal prejudiciële vragen gesteld over de aansprakelijkheid van platformexploitanten met betrekking tot auteursrechtelijk beschermde werken. Allereerst komt de vraag aan de orde of er sprake is van een 'mededeling aan het publiek' in de zin van richtlijn 2001/29. Hierover zegt het Hof dat dit alleen het geval is wanneer het platform er toe bijdraagt dat het publiek toegang tot die content wordt gegeven, wetende dat het om beschermde werken gaat en deze content niet prompt verwijdert of de toegang ertoe niet prompt blokkeert. Om te worden uitgesloten van vrijstelling van aansprakelijkheid moet een platform volgens het Hof kennis hebben van de concrete, onwettige handelingen van gebruikers ten aanzien van de geüploade werken. Zie ook [IEF 18242]. 

HvJ EU 17 juni 2021, IEF 20033, IEFbe 3236, IT 3555; ECLI:EU:C:2021:492 (MICM) De onderneming Mircom International Content Management & Consulting (M.I.C.M.) Limited (hierna: „Mircom”) heeft bij de ondernemingsrechtbank Antwerpen (België) een verzoek om informatie ingediend tegen Telenet BVBA, een internetprovider. Met dit verzoek wordt beoogd een beslissing te verkrijgen waarbij Telenet wordt gelast om aan de hand van de IP-adressen die een gespecialiseerde onderneming voor Mircom heeft verzameld, de identificatiegegevens van Telenetklanten over te leggen. De internetverbindingen van Telenetklanten zijn gebruikt om via het BitTorrentprotocol films uit de catalogus van Mircom op een peer-to-peernetwerk te delen. Telenet verzet zich tegen het verzoek van Mircom.
De verwijzende rechter heeft het Hof gevraagd of het delen op dit netwerk van onderdelen van een mediabestand met een beschermd werk krachtens het Unierecht een mededeling aan het publiek vormt. Voorts of een houder van intellectuele-eigendomsrechten, zoals Mircom, die deze rechten niet exploiteert, maar schadevergoeding vordert van vermeende inbreukmakers, gebruik kan maken van de maatregelen, procedures en rechtsmiddelen waarin het Unierecht voorziet om de eerbiediging van die rechten te verzekeren, bijvoorbeeld door om informatie te verzoeken. Ten slotte heeft de verwijzende rechter het Hof verzocht duidelijkheid te verschaffen over de vraag of Mircom de IP-adressen van de klanten op rechtmatige wijze heeft verzameld en of het rechtmatig is om de door Mircom aan Telenet gevraagde gegevens te verstrekken. Zie ook het persbericht van het HvJ EU.

Antwoorden op de prejudiciële vragen:

Hof Den Haag 15 juni 2021, IEF 20025, IT 3548; ECLI:NL:GHDHA:2021:1552 (Scientia tegen Eveoh) Kort geding. Vervolg op [IEF 19452]. Scientia is een wereldwijde leverancier van roostersoftware voor onderwijsinstellingen, waaronder de Syllabus Plus en de Exam Schedular. Scientia maakt voor haar software gebruik van twee databases (ESDB en RDB) die bestaan uit tabellen die door ‘views’ worden weergegeven. Eveoh ontwikkelt ook software ten behoeve van onderwijsinstellingen, waaronder de MyTimetable software. Bij klanten van Eveoh die de roostersoftware van Scientia afnemen, leest de MyTimetable de data van de databases uit. Scientia meent dat Eveoh daarmee inbreuk maakt op haar auteursrechten. Scientia wordt in het ongelijk gesteld vanwege het ontbreken van spoedeisend belang. Er is onvoldoende voortvarend opgetreden tegen het gestelde onrechtmatige handelen. Pas 2,5 jaar na ontvangst van een e-mail heeft Scientia Eveoh gesommeerd het kopieren van de RDB naar haar eigen server te staken. Ook een belangenafweging leidt niet tot de conclusie dat Scientia een bodemprocedure niet meer zou kunnen afwachten.

Vzr. Rechtbank Noord-Nederland 18 mei 2021, IEF 20019; ECLI:NL:RBNNE:2021:2363 (Mr. Chadd tegen Mister Einstein)  Kort geding. Mister Einstein heeft op haar website het woordmerk van Mr. Chadd gebruikt. Daarnaast zijn er ook teksten op de website van Mister Einstein gevonden, die volgens Mr. Chadd bijna letterlijk zijn overgenomen van haar website. Mr. Chadd vordert in dit kort geding dat Mister Einstein deze twee gedragingen staakt en gestaakt houdt. Daarnaast is aan de rechtbank gevraagd om Mister Einstein te bevelen een rectificatie op haar website te plaatsen. Ook al zouden de teksten betrekkelijk algemeen van aard zijn, dan nog is er sprake van een inbreuk. Dit blijkt volgens de voorzieningenrechter met name uit de gemaakte woordkeuzes en de rangschikking van die woorden. Verder oordeelt de rechtbank dat het niet ongebruikelijk is dat er een rectificatie wordt geplaatst, zodra gebleken is dat er een inbreuk op auteursrechten is gemaakt. Mister Einstein is derhalve ook gehouden een rectificatie op haar website te plaatsen voor de duur van één maand. 

Rechtbank Limburg 2 juni 2021, IEF 20014; ECLI:NL:RBLIM:2021:4531 (Eiser tegen 365 Brandz) Eiser heeft als aandeelhouder van 365 Brandz met andere aandeelhouders samengewerkt aan een aantal lifestyle boeken. Nadien heeft eiser zijn aandeel in 365 Brandz verkocht aan de andere aandeelhouders. Eiser stelt vervolgens dat 365 Brandz inbreuk heeft gemaakt op zijn auteursrechten, door de werken te verveelvoudigen en te verkopen. De rechter gaat na of de werken voldoende oorspronkelijk zijn, een eigen karakter hebben en het persoonlijk stempel van de maker dragen. 365 Brandz heeft dit gemotiveerd betwist door te stellen dat eiser enkel de werken heeft nagelezen om te controleren op spelling en op zinsbouw en dat hij die (gedeelten van de) boeken voorzien heeft van op- en aanmerkingen. Ook heeft eiser volgens gedaagde te weinig inhoudelijke kennis van de materie om te spreken van een oorspronkelijk en eigen karakter. De rechtbank oordeelt dat eiser onvoldoende heeft onderbouwd waarom er volgens hem sprake is van een schending van zijn auteursrechten en wijst de vorderingen van eiser af. 

Tot secretaris van de commissie auteursrecht, genoemd in artikel 3 van de Wet adviesstelsel Justitie, worden benoemd mr. P. (Peter) Teunissen, te Utrecht en dr. mr. C.B. (Cyril) van der Net, te Leiden. Dit besluit treedt in werking met ingang van 1 juli 2021.
Lees verder in de Staatscourant op Overheid.nl.