Rb. Gelderland 13 maart 2024, IEF 21956; ECLI:NL:RBGEL:2024:1419 (Philips tegen gedaagde). Philips vordert in de hoofdzaak een bevel tot staking van inbreukmakende handelingen op de auteursrechten van Philips. Gedaagde heeft hiertegen een bevoegdheidsincident opgeworpen en stelt dat op grond van artikel 99 Rv niet de rechtbank Gelderland, maar de rechtbank Noord-Holland bevoegd is, omdat gedaagde in Groningen woont. Philips voert verweer en stelt dat sprake is van een auteursrechtinbreuk en dus een onrechtmatige daad. Daardoor is de rechtbank waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan mede bevoegd op grond van artikel 102 Rv. De rechtbank oordeelt dat de producten online werden aangeboden en dus ook schade is geleden in Gelderland, waardoor artikel 102 Rv van toepassing is. Philips heeft de mogelijkheid te kiezen tussen de verschillende rechtbanken. De vraag of daadwerkelijk schade is geleden, is pas in de hoofdprocedure relevant.

UK High Court 19 april 2023, IEF 21955; (Lidl tegen Tesco). Lidl heeft een rechtszaak aangespannen tegen Tesco voor het schenden van zijn handelsmerk en auteursrecht door het gebruik van gele stickers met blauwe achtergrond. Lidl stelt dat Tesco de branding heeft gekopieerd om zo mee te kunnen liften op zijn ‘goede reputatie’. Het gaat om het gebruik van de “Clubcard”-cirkels voor producten die afgeprijsd zijn. Deze staan naast het reguliere prijsetiket en zouden, volgens Lidl, kunnen leiden tot verwarring bij de consument. 

Rb. Den Haag 7 maart 2024, IEF 21954, ECLI:NL:RBDHA:2024:3028 (NGCM tegen TU Delft). TU Delft heeft in 2013 een octrooiaanvrage gedaan voor een Nederlands octrooi met de titel “Biobased membrane”. Het ziet op een biologisch membraan voor betonbehandeling. Het octrooi is verleend op 7 april 2015. Met inroeping van de prioriteit van het octrooi heeft TU Delft ook een Europese octrooiaanvrage ingediend. Het Europese octrooi op deze versie is verleend. Door NGCM en TU Delft is vervolgens een exclusieve exploitatieovereenkomst getekend. NGCM was alleen geïnteresseerd in de non-sludge-based toepassingen uitgaande van algen/alginaat. Omdat deze toepassing nog niet goed werkt en niet commercieel toepasbaar is, hadden partijen afgesproken samen te werken bij het vinden van een oplossing bij dit probleem. NGCM stelt betalingen te hebben opgeschort, omdat de toepassing nog steeds niet commercieel toepasbaar is. NGCM verzoekt de rechtbank tot het toelaten van een getuigenverhoor als bewijsmiddel dat gesprekken zijn geweest tussen de partijen waarin TU Delft zou hebben bevestigd dat de non-sludge-based toepassingen niet beschermd zijn en NGCM deze toepassing mag (blijven) gebruiken. Het verzoek wordt afgewezen wegens gebrek aan belang, omdat het onaannemelijk is dat het horen van getuigen zal leiden tot vaststelling van de geldigheid en de beschermingsomvang van het octrooi.

HvJ EU 30 januari 2024, IEF 21953, IEFbe 3724; ECLI: ECLI:EU:C:2024:101 (Bonnanwalt tegen EUIPO). In deze zaak wordt ingegaan op de genuanceerde interpretatie van het begrip “advocaat” binnen de context van het EU-recht. In casu werd door Bonnanwalt intrekking van het Uniemerk “tagesschau” gevorderd wegens non-usus. Het EUIPO trok het Uniemerk slechts gedeeltelijk in, waartegen Bonnanwalt in beroep ging en de zaak uiteindelijk bij het Hof terechtkwam. Het Gerecht achtte het beroep niet-ontvankelijk, op grond van een gebrek aan behoorlijke vertegenwoordiging in de zin van art. 51, lid 1, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht en art. 19, leden 3 en 4, van het Statuut van het Hof van Justitie. De kern van het door het Gerecht gewezen arrest was het waargenomen gebrek aan onafhankelijkheid van de advocaat van Bonnanwalt, die werkte voor een kantoor dat eigendom was van de directeur van Bonnanwalt. De directeur van appellant was dus tevens de leidinggevende van het advocatenkantoor dat appellant vertegenwoordigede. Dit zou volgens het Gerecht leiden tot gelijklopende belangen tussen het advocatenkantoor en Bonnanwalt.

Rb. Rotterdam 6 maart 2024, IEF 21942, IT 4493; ECLI:NL:RBROT:2024:1771 (Eisers tegen gedaagde). Gedaagde heeft een boek gepubliceerd waarvan de voorkant en één van de pagina’s een foto van eiser bevat. Eisers staan afgebeeld onder de kop "hoofdrolspelers" een worden veelvoudig in het boek genoemd. Eisers stellen dat zij in het boek beschuldigd worden van corruptie en betrokkenheid bij een inbraak en een mislukte moordaanslag. Eisers vorderen primair een publicatieverbod voor het boek, wegens schending van het portretrecht en zo ook het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. De voorzieningenrechter oordeelt dat wegens het actuele openbaar belang in Suriname, namelijk corruptie, sprake is van grote journalistieke vrijheid. Daarnaast zijn de grenzen van toelaatbare kritiek ruimer als het gaat om kritiek op personen in de publieke belangstelling. Het handelen van gedaagde is niet onnodig diffamerend en/of buitensporig. Het recht op vrijheid van meningsuiting van gedaagde weegt in dit geval zwaarder dan het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van eisers. De eis wordt afgewezen.

HvJ EU Conclusie A-G 22 februari 2024, IEF 21951, IEFbe3723; ECLI:EU:C:2024:151 (GEMA tegen GL). GEMA is een organisatie voor het collectieve beheer van auteursrechten op het gebied van muziek en heeft bij de Duitse bodemrechter een vordering tot schadevergoeding ingesteld tegen GL, de exploitant van een appartementsgebouw, op grond dat laatstgenoemde in die appartementen televisietoestellen ter beschikking stelt die zijn uitgerust met een kamerantenne waarmee uitzendingen kunnen worden ontvangen. Omdat in onderhavige zaak geen sprake is van een “centrale ontvangst” en de rechter eraan twijfelt of dit een mededeling aan het publiek is, heeft zij het HvJ EU de volgende vraag gesteld:

Is er sprake van een mededeling aan het publiek in de zin van artikel 3 van [richtlijn 2001/29] wanneer de exploitant van een flatgebouw televisietoestellen in het flatgebouw ter beschikking stelt die elk door middel van een kamerantenne uitzendingen ontvangen zonder een centrale ontvangst voor de doorgifte van de signalen?”

Beste Young Members,

Het eerste Young AIPPI bezoek van 2024 komt eraan. Op vrijdag 19 april 2024 om 14:30 zijn de Young Members uitgenodigd om langs te komen bij de jaarlijkse bijeenkomst van REACT in de Hallen, in Amsterdam. Dit bezoek biedt een mooie gelegenheid om te leren over de praktische kant van handhaving van IE-rechten en daarnaast weer gezellig samen te komen met andere Young Members.

REACT is een stichting (“not-for-profit organization”) met meer dan 30 jaar ervaring in het bestrijden van piraterij. Als IE-geïnteresseerden weten we maar al te goed hoe groot de handel in namaakgoederen wereldwijd is. REACT zet zich in alle rechthebbenden, consumenten en overheden te beschermen tegen de negatieve gevolgen van handel in namaakgoederen. Bovendien blijft REACT zich innoveren met betrekking tot de aanpak van juridische, milieu-, verwijderings- en recyclingkwesties die voortvloeien uit schendingen van IE-rechten. REACT is internationaal actief en werkt samen met meer dan 120 landen (en douaneautoriteiten).

Rb. Den Haag 13 maart 2024, IEF 21949; C/09/613559 (Essity tegen MTS) Essity Hygiene and Health AB (hierna: Essity) maakt deel uit van een wereldwijd opererende onderneming op het gebied van hygiëne- en gezondheidsproducten. Zij is octrooihoudster van het Europees octrooi EP 1 795 479 B1 (hierna: het octrooi). Het onderwerp van het octrooi is een “eindplug” die in een arreteermechanisme van een dispenser geplaatst wordt. M.T.S. Euro Products BV (hierna: MTS) verhandelt handdoekpapierrollen (met eindplugs) en biedt deze aan via haar website. Essity heeft proefaankopen gedaan bij MTS en vordert aan de hand hiervan (onder meer) een inbreukverbod en schadevergoeding wegens inbreuk op haar octrooi. MTS stelt in reconventie dat het octrooi niet nieuw en ook niet inventief is.

Op 28 februari 2024 overleed onverwachts en veel te jong prof. mr. Antoon Quaedvlieg. Antoon was vanaf 1990 hoogleraar Privaatrecht, in het bijzonder handels- en economisch recht, industrieel eigendom en auteursrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij was een zeer geliefd docent, die vele generaties Nijmeegse studenten enthousiast heeft gemaakt voor het recht van intellectuele eigendom. Antoon was van 2004 tot 2011 voorzitter van de Vereniging voor Auteursrecht en van 1992 tot 2002 lid van de redactie van AMI, de voorloper van Auteursrecht. Hij was tevens redactielid van Berichten Industriële Eigendom (BIE), waarvoor hij talrijke annotaties schreef. Van 2010 tot 2022 was hij lid van de Commissie Auteursrecht, het adviesorgaan van het ministerie van Justitie. Hij was, kortom, van grote betekenis voor de ontwikkeling van het auteursrecht in Nederland.

Parket bij de Hoge Raad 16 februari 2024, IEF 21947; ECLI:NL:PHR:2024:176 (Tinnus tegen verweerster). Deze zaak gaat over de vraag of de waterballonvullers van Tinnus Enterprises (hierna: Tinnus) auteursrechtelijk beschermd zijn. De techniek houdt, kort gezegd, in dat door gebruik van slangetjes meerdere waterballonnen tegelijk gevuld kunnen worden. Tinnus vordert een inbreukverbod jegens verweerster ter bescherming van haar beweerde auteursrechten (en modellenrechten). Op 1 maart 2024 heeft de Hoge Raad al arrest gewezen over de octrooirechtelijke bescherming van deze waterballonvullers [zie IEF 21912]. Het Gerechtshof Den Haag (hierna: het hof) had eerder in deze zaak geoordeeld dat geen sprake was van een auteursrechtelijk beschermd werk wegens techniekexceptie [zie IEF 21511].