NL Rechtbank van Koophandel Brussel 26 februari 2018, IEFbe 2562; IEF 17668 (Jean Cassegrain tegen Vadigran) Gemeenschapsmodel. België. JC vordert verbod op inbreuk door Vadigran op het Gemeenschapsmodel 00033626-0002 en auteursrecht van Longchamps 'Les Pliages'. De tegenvordering is dat het model nietig wordt verklaard. Vadigran bood op haar website hondenpoepzakhouders van het merk Nobby aan. JC bewijst niet dat zij gelet op haar titulariteit als merkhouder als de auteur van het Gemeenschapsmodel moet worden beschouwd. Vadigran brengt geen anterioriteiten bij die de nieuwsheid weerlegt of schaadt. De geïnformeerde gebruiker van het Longchamps-model betreft niet noodzakelijk dezelfde geïnformeerde gebruiker als deze die op zoek is naar een hondenpoepzakhouder. Beide sectoren zijn erg verschillend. Het gebruik van de riem met kliksysteem, de onderzijde met uitsparing en de aanwezigheid van een groot, zichtbaar en opvallend etiket aan de zijkant die de algemene indruk over dit tasje in belangrijk mate mee bepalen. De auteursrechtelijke vordering is onontvankelijk, de modelrechtelijke ongegrond. De tegenvordering wordt afgewezen. JC moet aan Vadigran betalen €5.000 in toepassing van 1369bis/3 par 2 Ger.W.

Uit het persbericht: The UK has ratified the Unified Patent Court Agreement that enables a single judgment on patent disputes across its contracting states.

Noot Charles Gielen onder HR 3 november 2017, IEF 17666, eerder als: NJ 2018/178 (MSD tegen Teva). 1. De beslissing [IEF 17241] van de Hoge Raad betreft de beschermingsomvang van octrooien waarvan de conclusies de vorm hebben van wat men pleegt aan te duiden als Swiss-type claims. Deze oorspronkelijk door het Zwitserse octrooibureau bedachte vorm dient er toe om bescherming mogelijk te maken van uitvindingen die erin bestaan dat voor een bestaande stof (bijv. de stof in deze zaak: ribavirine) een nieuwe medische werking wordt ontdekt, de zogenaamde tweede medische indicatie. Het probleem is dat de stof al bekend is en dus niet meer nieuw; nieuwheid is een vereiste voor octrooiverlening. Ook zijn medische behandelmethoden van octrooibescherming uitgesloten, dus bescherming van het toedienen van een bekende stof voor de bestrijding van een andere ziekte dan waarvoor de stof al gebruikt werd, is niet mogelijk. De ook door het Europees Octrooibureau lange tijd toegelaten oplossing is de formulering van een conclusie als volgt: “het gebruik van stof X voor de bereiding van een geneesmiddel voor de behandeling van ziekte Y.” Als gevolg van een wijziging van het Europees Octrooiverdrag is het nu nog slechts mogelijk om voor de hier bedoelde uitvindingen de formulering te gebruiken: “stof X voor de behandeling van ziekte Y.” Op dit moment accepteert het Europees Octrooi Bureau alleen nog tweede medische indicatie octrooien in de laatste vorm, dus als een doelgebonden stof octrooi. In de onderhavige zaak gaat het om de beschermingsomvang een ouderwetse Swiss-type claim, in de vorm dus van een doelgebonden werkwijze octrooi. De Hoge Raad geeft een belangrijke beslissing zowel over de directe inbreuk op een dergelijk octrooi, als over de indirecte inbreuk en geeft in feite aan beide vormen van tweede medische indicatie octrooien dezelfde beschermingsomvang.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 26 april 2018, IEF 17664 (Van Donge & De Roo tegen DR Logistics) Handelsnaamrecht. Van Donge & De Roo gebruikt al sinds 1977 de handelsnamen DR en D&R. Zij meent dat DR Logistics inbreuk maakt op haar (oudere) handelsnaamrecht door de letters DR in haar handelsnaam te gebruiken en vordert onder andere om het gebruik van DR Logistics te staken. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen af. De handelsnaam van DR Logistics wijkt in meer dan gerine mate af van de handelsnaam D&R door de toevoeging van het woord 'logistics' en het ontbreken van het &-teken. Het wordt onvoldoende aannemelijk geacht dat het relevante publiek de ondernemingen met elkaar zal verwarren. Het gebruik van de letters DR is niet onrechtmatig op grond van artikel 6:162 BW.

Een eerste reactie op de conclusie van AG Campos Sanchez-Bordona van 25 april 2018 in de zaak van Dirk Renckhoff tegen het Land Nordrhein-Westfalen, IEF 17655, ECLI:EU:C:2018:279. ‘Nog niet zo lang geleden maakten leerlingen in scholen werkstukken over een bepaald thema op kartonnen platen, die zij gewoonlijk met foto’s, afbeeldingen en tekeningen uit boeken en tijdschriften illustreerden. Wanneer deze werkstukken klaar waren, werden zij in de scholen tentoongesteld (tot genoegen van de ouders), gewoonlijk zonder dat de auteurs van die afbeeldingen voor dat gebruik een vergoeding eisten’.

Na deze eerste zin weet je al dat het niet goed gaat aflopen voor de eisende fotograaf. Het recht wordt vaak gevormd (of misvormd) door extreme zaken 'Hard cases make bad law'  (Vgl. de conclusie in Opel/Autec, punt 37: “Kleine auto’s zijn de „Madeleine van Proust” geworden voor volwassenen die hun ervaringen als kind in korte broek herbeleven en hun dromen vrij spel laten”).

Hof Arnhem-Leeuwarden 24 april 2018, IEF 17659; IT 2551; ECLI:NL:GHARL:2018:3901 (Siemens tegen Almteq) Zie eerder IEF 14089. Auteursrechtinbreuk op software. Twee vennoten hebben illegaal software van Siemens gedownload. Deze onrechtmatige daad kan aan de vennootschappen worden toegerekend, als de gedragingen in het maatschappelijk verkeer hebben te gelden als gedragingen van de vennootschappen. Daarvan is sprake als de illegaal gedownloade software is gebruikt bij de uitvoering van opdrachten voor deze vennootschappen. Siemens wordt toegelaten tot bewijs van die stelling. Voor de berekening van de forfaitaire vergoeding is niet de licentie voor het volledige pakket bepalend, maar voor die modules die de vennoten daadwerkelijk hebben gebruikt. Daarover wordt Siemens ook toegelaten tot bewijs. Bij de berekening van de opslag op de licentievergoeding wordt niet alleen rekening gehouden met de kosten van onderzoek en opsporing, maar mogelijk ook met de kosten van uitholling van het auteursrecht door de grote schaal waarop inbreuk zou worden gepleegd. Siemens wordt uitgenodigd die stelling verder uit te werken.

Rechtbank Midden-Nederland 17 april 2018, IEF 17647; ECLI:NL:RBMNE:2018:1523 (Sandoz Diazepam-pillen) Als randvermelding. Strafrecht. Een 57-jarige Rotterdammer en zijn 26-jarige dochter uit IJsselstein zijn door de rechtbank Midden-Nederland veroordeeld voor drugs- en wapenbezit. De man is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar, waarvan 1 jaar voorwaardelijk. Zijn dochter krijgt een celstraf opgelegd van 12 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. De man heeft zo’n 34.000 Diazepam-pillen in voorraad gehad met daarop de beschermde merknaam Sandoz. Hij heeft daarmee misbruik gemaakt van de goede naam van Sandoz. De rechtbank bepaalt dat de man ruim 180.000 euro heeft verdiend met de criminele activiteiten. Zijn dochter ruim 21.000 euro. Deze bedragen moeten zij betalen aan de Staat.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 11 april 2018, IEF 17660 (A tegen BNN-VARA) Mediarecht. A handelt in de matrassen. Klanten kunnen deze 60 dagen kosteloos proberen, er werd wel een aanbetaling gevraagd. A stelt de levering aan G meermaals uit, zij doet aangifte en neemt contact op met De Belbus van het programma KASSA. Na aankondiging met cameraploeg langs te komen is de aanbetaling met compensatie terugbetaald, toch is er aandacht aan besteed door Kassa. Na de uitzending heeft BNN-VARA nog tientallen soortgelijke klachten ontvangen. Ook AVROTROS besteedt aandacht in haar programma Opgelicht?! Uit de terugkoppeling van het strafrechtelijk onderzoek blijkt dat de "ondernemer in zwaar weer terecht is gekomen en een (groot) aantal verkeerde zakelijke beslissingen heeft genomen." Doel van de Belbus is dat door haar bemoeienis een (langlopend) conflict wordt opgelost. De handelswijze van de Belbus is wellicht onzorgvuldig en suggestief, maar het betekent niet dat de uitzending onrechtmatig is. A is tevens nadrukkelijk in de gelegenheid gesteld om later op camera weerwoord te geven, maar op grond van gezondheidsklachten wordt daarvan afgezien. De vordering wordt afgewezen.

Rechtbank Amsterdam 25 april 2018, IEF ; ECLI:NL:RBAMS:2018:2648 (Mavic tegen Picnic) Portretrecht. In vervolg op het tussenvonnis [IEF 17082] is Picnic bij eindvonnis veroordeeld tot betaling van € 150.000,00 aan schadevergoeding wegens het onrechtmatig gebruik van een lookalike van eiser in een commercial. Het kan Picnic niet worden verweten dat de commercial van viral is gegaan en nog altijd via diverse websites beschikbaar is. Het is aan eiser om tegen het gebruik op internet van deze onrechtmatig geoordeelde commercial op te treden, mede in het kader van zijn schadebeperkingsplicht. De rechtbank volgt dan ook niet de opslag (400.000 euro) die de marketingdeskundigen in hun rapporten toepassen in verband met het feitelijk doorlopen van de reclame van Picnic, door het viral gaan en het nog altijd beschikbaar zijn van de commercial op internet.

Gerecht EU 26 april 2018, IEF 17657; IEFbe 2560; T-554/14; ECLI:EU:T:2018:230 (MESSI) Merkenrecht. Uit het persbericht: Lionel Messi mag zijn merk „MESSI” laten inschrijven voor sportartikelen en -kleding. De bekendheid van de voetbalspeler weegt op tegen de visuele en fonetische punten van overeenstemming tussen zijn merk en het merk „MASSI” van een Spaanse vennootschap. Volgens het EUIPO bestond er verwarringsgevaar tussen de merken, omdat de dominerende bestanddelen bijna identiek op visueel en fonetisch vlak. Het Gerecht vernietigt deze beslissing.