Merkenrecht  

Gerecht van de Europese Unie 22 januari 2025, IEF 22509; IEfbe 3858; ECLI:EU:T:2025:49 (Rain Carbon Germany GmbH tegen EUIPO, Novaresine Srl) Novaresine Srl diende een aanvraag in voor de inschrijving van een beeldmerk, bestemd voor alkydharsen. Rain Carbon Germany GmbH diende oppositie in tegen deze aanvraag op basis van het eerder ingeschreven EU-woordmerk "Novares", geregistreerd voor kunstharsen. De oppositie was gebaseerd op verwarringsgevaar vanwege de overeenkomsten tussen de merken en de betrokken waren. De Oppositieafdeling van het EUIPO verklaarde de oppositie gegrond en weigerde de inschrijving van het aangevraagde merk. Zij stelde vast dat het niet nodig was om te beoordelen of het oudere merk door gebruik een verhoogde onderscheidingskracht had verkregen, omdat er al verwarringsgevaar bestond op basis van de gemiddelde intrinsieke onderscheidingskracht van "Novares". Novaresine Srl stelde beroep in bij de Kamer van Beroep van het EUIPO, die de beslissing van de Oppositieafdeling vernietigde en de zaak terugverwees. De Kamer van Beroep oordeelde dat er geen verwarringsgevaar bestond op basis van de intrinsieke onderscheidingskracht van het oudere merk en achtte een verdere beoordeling nodig om vast te stellen of het merk door gebruik een verhoogde onderscheidingskracht had verkregen.

Rb. Den Haag 24 december 2024, IEF 22507; ECLI:NL:RBDHA:2024:22781 (Sisley tegen gedaagde). c.f.e.b. Sisley (hierna: Sisley) is een producent van cosmetische producten. Zij hanteert een selectief distributiesysteem, waarbij alleen geautoriseerde wederverkopers haar producten mogen verkopen. Dit houdt in dat Sisley op basis van verschillende kwaliteitscriteria zelf de leveranciers kiest, die de voorwaarden van Sisley accepteren. Gedaagde B.V. (hierna: gedaagde) is een groothandel in parfum en cosmetica. Gedaagde heeft zonder toestemming van Sisley producten met de Sisley-merken aangeboden via e-mails aan potentiële afnemers. In dit kort geding vordert Sisley een inbreukverbod op haar merken, inzage en afschrift van beslagen bescheiden en veroordeling van gedaagde in de proceskosten.

Vzr. Rb. Den Haag 13 januari 2025, IEF 22470; ECLI:NL:RBDHA:2025:757 (De Nederlandse Vegetariërsbond / V-Label GmbH tegen PowerFood B.V.). Gedaagde maakte na het einde van een licentie gebruik van tekens die overeenkwamen met de “V-Label”-certificeringsmerken van V-Label GmbH, in Nederland gehandhaafd door De Nederlandse Vegetariërsbond (“NVB”). Eisers vorderden staking van dit gebruik, waarop gedaagde onder meer het verwarringsgevaar betwistte. Kort voor het kort geding gaf gedaagde vervolgens een onthoudingsverklaring af die naar mening van eisers ontoereikend was. Ter zitting heeft gedaagde gemeld de inbreuk niet te betwisten. De voorzieningenrechter oordeelde daarop dat de onthoudingsverklaring inderdaad ontoereikend was en wees het gevorderde verbod toe.

Gerecht van de Europese Unie 22 januari 2025, IEF 22502; IEFbe 3857; ECLI:EU:T:2025:48 (Tes Electrical Electronic Corp. tegen EUIPO). Deze zaak draait om de vraag of er voldoende bewijs is geleverd voor het normaal gebruik van het merk TES voor specifieke elektronische meetapparatuur. Tes Electrical Electronic Corp. had het merk TES in 2006 geregistreerd voor onder andere multimeters, thermometers, printers en andere testapparaten. In 2020 verzocht Tes Touch Embedded Solutions om de vervallenverklaring van het merk, omdat er volgens hen geen sprake was van normaal gebruik. De Nietigheidsafdeling van het EUIPO verklaarde het merk gedeeltelijk vervallen voor producten waarvoor geen overtuigend bewijs van gebruik was overgelegd. Voor bepaalde andere producten bleef het merk behouden. Tes Electrical Electronic Corp. ging hiertegen in beroep bij de Kamer van Beroep, die de beslissing deels vernietigde en het merk voor enkele producten handhaafde, maar de vervallenverklaring voor de overige producten in stand liet.

Rb. Midden-Nederland 4 december 2024, IEF 22496; ECLI:NL:RBMNE:2024:7292 (eiseres tegen gedaagd H.O.D.N. handelsnaam). De rechtbank heeft uitspraak gedaan in een geschil tussen eiseres en gedaagde, twee partijen die actief zijn in de verkoop van alcoholhoudende dranken. De zaak draait om vermeende inbreuken op de merknamen van eiseres, waaronder "Smeerolie," "Kruipolie" en "Peut," en de vraag of gedaagde zich schuldig heeft gemaakt aan misleidende reclame. De rechtbank stelt vast dat gedaagde met het gebruik van de naam "Smeermiddel" inbreuk maakt op het merk "Smeerolie" van eiseres. Volgens de rechter zijn er visuele, auditieve en begripsmatige overeenkomsten die verwarringsgevaar opleveren bij het relevante publiek. Voor andere tekens, zoals "Motorolie" en "Benzine," wordt geen inbreuk aangenomen, omdat deze duidelijk verwijzen naar de automotive sector en daardoor voldoende onderscheidend zijn ten opzichte van de merken van eiseres. Daarnaast had gedaagde het gebruik van "Smeerolie" al vóór 24 augustus 2022 gestaakt, waardoor er geen basis is voor verdere actie op dat punt. Naast de merkinbreuk is sprake van misleidende reclame. Gedaagde heeft producten met minder dan 15% alcohol ten onrechte aangeduid als "likeur," wat in strijd is met EU-regelgeving. De rechtbank oordeelt dat deze aanduiding consumenten kan misleiden en beveelt gedaagde dit per direct te staken.

HvJ EU 22 januari 2025, IEF 22492; IEFbe 3855; ECLI:EU:T:2025:54 (Fly Persia IKE tegen EUIPO) Het geschil betreft een oppositieprocedure aangespannen door Dubai Aviation Corp. tegen de registratie van het EU-beeldmerk FlyPersia. Dubai Aviation Corp. stelde dat het aangevraagde merk verwarring zou kunnen veroorzaken met hun eerder geregistreerde beeldmerk flydubai, dat ook betrekking heeft op diensten in transport en reizen. Het EUIPO oordeelde dat er sprake was van verwarringsgevaar. Het stelde vast dat het relevante publiek bestond uit zowel gewone consumenten als professionals in niet-Engelstalige landen zoals Slowakije, Slovenië, Hongarije en Tsjechië, met een gemiddeld tot hoog aandachtsniveau. Het EUIPO concludeerde dat de diensten van beide merken deels identiek en deels vergelijkbaar waren. Daarnaast vond het EUIPO dat de conflicterende merken visueel in gemiddelde mate en fonetisch in hoge mate overeenkwamen. Verder beschouwde het EUIPO het oudere merk flydubai als normaal onderscheidend en oordeelde dat de structurele gelijkenissen tussen de merken het verwarringsgevaar versterkten.

HvJ EU 23 januari 2025, IEF 22489; IEFbe 3854; ECLI:EU:C:2025:33 (EUIPO tegen Neoperl AG) In deze zaak behandelt het Hof van Justitie een geschil tussen het EUIPO en Neoperl AG over de inschrijving van een tactiel positiemerk. Neoperl had in 2016 bij het EUIPO een aanvraag ingediend voor de registratie van een merk dat een cilindrisch sanitair inzetstuk voorstelde, gekenmerkt door voelbare, concentrische lamellen aan één uiteinde. Het merk is bedoeld voor sanitaire producten zoals straalregelaars en straalvormers. Het EUIPO had de aanvraag in 2019 afgewezen op grond van onvoldoende nauwkeurigheid, omdat het teken in de aanvraag, voor zover het een tactiel merk betrof, niet aan de vereisten voldeed. De Kamer van Beroep van het EUIPO oordeelde vervolgens dat de aanvraag niet voldeed omdat het teken onderscheidend vermogen miste. Het beroep van Neoperl werd daarmee verworpen.

Gerecht EU 22 jan 2025, IEF 22490; ECLI:EU:T:2025:53 (Tecom Masters tegen EUIPO) Op 8 april 2020 diende Michael Kors (Switzerland) International GmbH een aanvraag in bij het EUIPO voor de nietigverklaring van een EU-merk dat op 4 september 2014 was geregistreerd door de rechtsvoorganger van Tecom Master, SL. De aanvraag tot nietigverklaring was gebaseerd op een eerder EU-beeldmerk van Michael Kors, geregistreerd op 13 juli 2004, voor goederen in de klassen 18 en 25. De betwiste merk van Tecom Master betrof goederen in de klassen 18 en 25, waaronder bagage, tassen, kleding en schoeisel. Michael Kors baseerde de vordering op het argument dat er verwarringsgevaar was en dat het betwiste merk ten onrechte profiteerde van de reputatie van het oudere merk. De vordering tot nietigverklaring werd in eerste instantie toegewezen door de nietigheidsafdeling van EUIPO, waarna Tecom Master in beroep ging.

Gerecht van de Europese Unie 11 december 2024, IEF 22481, IEFbe 3851; ECLI:EU:T:2024:890 (Glashütter Uhrenbetrieb GmbH tegen EUIPO). Glashütter Uhrenbetrieb GmbH vroeg registratie aan bij het EUIPO voor het beeldmerk "Glashütte Original". Het merk betreft onder meer virtuele producten, zoals downloadbare horloges en accessoires. Het EUIPO weigerde de registratie, met als argument dat het merk geen onderscheidend vermogen heeft. Het EUIPO vond dat veel Duitsers bij dit merk zouden denken aan de uitstekende reputatie van de stad Glashütte voor horloges. Zelfs bij virtuele producten zou dit merk worden geassocieerd met horloges en accessoires. Glashütter ging in beroep bij het Gerecht en voerde één middel aan, bestaande uit vier onderdelen.

Gerecht van de Europese Unie 20 november 2024, IEF 22482, IEFbe 3852; ECLI:EU:T:2024:846 (Pernod Ricard tegen EUIPO en West End Drinks Ltd). In 2018 diende West End Drinks Ltd een aanvraag in bij het EUIPO voor de registratie van het beeldmerk The King of Soho, voor gin en vodka. Pernod Ricard maakte bezwaar tegen deze registratie en beriep zich op het oudere EU-woordmerk SOHO, dat is geregistreerd voor alcoholische dranken. Pernod Ricard voerde aan dat er verwarringsgevaar zou ontstaan bij het relevante publiek vanwege de overeenkomsten tussen de merken. De Oppositieafdeling van het EUIPO gaf Pernod Ricard aanvankelijk gelijk en weigerde de registratie van het nieuwe merk. West End Drinks ging hiertegen in beroep bij de Kamer van Beroep, die de beslissing van de Oppositieafdeling vernietigde. De Kamer van Beroep oordeelde dat er geen verwarringsgevaar bestond tussen de merken en dat het publiek beide merken duidelijk van elkaar zou kunnen onderscheiden. Vervolgens paste de Kamer van Beroep haar beslissing aan door een aantal passages te corrigeren of te schrappen, waaronder overwegingen over het relevante publiek, het relevante territorium en de mate van overeenstemming tussen de merken.