Vzr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 24 december 2020, IEF19697; ECLI:NL:RBZWB:2020:6829 (Stichting Scios tegen Inspectieland.nl) Kort geding. Eiseres richt zich op schemabeheer van het kwaliteitsmanagementsysteem op het gebied van inspecties en onderhoud aan onder meer technische installaties. Zij is eigenaar van het kwaliteitssysteem dat is ondergebracht in de Scios-certificatieregeling en is daarmee rechthebbende op de bekende Scios-merken, ingeschreven in de Benelux. Gedaagde is een niet Scios-gecertificeerde onderneming. Op de website van gedaagde werden Scios-merken gebruikt. Eiseres stelt zich op het standpunt dat gedaagde inbreuk maakt op haar merkrechten en stelt dat gedaagde zich schuldig maakt aan misleidende reclame, in de zin van artikel 6:194 BW. Daarop heeft eiseres gedaagde gesommeerd dit handelen direct te staken. Gedaagde heeft daarop de logo's verwijderd en stelt zich op het standpunt dat er geen sprake is van misleiding, omdat via de website opdrachtgevers in contact worden gebracht met gecertificeerde inspectiebedrijven die conform de reglementen werken. Gedaagde wordt bevolen zich van ieder gebruik van de Scios-merken te onthouden en dient hierover een rectificatie op haar website te plaatsen. Er is sprake van merkinbreuk door gedaagde. En dat door het gebruik van dit merk zij zich schuldig hebben gemaakt aan het doen van misleidende mededelingen.

Gerecht EU 15 oktober 2020, IEF 19695, IEFbe 3169; ECLI:EU:T:2020:488 (Decathlon tegen Athlon Custom Sportswear PC) Op 14 december 2016 heeft Athlon een aanvraag gedaan bij het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) voor de registratie van een Uniemerk, in de klassen 25 'kleding, hoeden' en 28 'sportartikelen- en apparatuur'. Op 14 april 2017 heeft Decathlon hiertegen oppositie ingesteld, op grond van artikel 41 van de Verordening (EG) nr. 207/2009. De oppositie wordt gebaseerd op het Unie-woordmerk Decathlon, dat geregistreerd staat sinds 28 april 2004, eveneens voor de klasse 25. In eerste instantie wordt de oppositie gegrond verklaard, omdat er sprake zou zijn van verwarringsgevaar in de zin van artikel 8 lid 1 sub b van de Verordening (EG) 2017/1001. De Kamer van beroep vernietigt echter deze beslissing. Hiertegen richt zich de vordering van Decathlon. Zij eist dat de beslissing op de oppositie in stand wordt gehouden. De vraag is of verwarringsgevaar bestaat tussen de twee merken. De vordering wordt afgewezen. Er zijn weinig visuele gelijkenissen tussen de merken en er is sprake van een weinig onderscheidend vermogen van het merk van Decathlon. Voor het algemene, relevante publiek valt er geen verwarring te duchten.

Rechtbank Midden-Nederland 8 januari 2021, IEF 19694, IT 3372; ECLI:NL:RBMNE:2021:23 (Stichting SOS tegen SIN.nl) Ten grondslag aan dit kort geding ligt de rechtmatigheid van de zwarte lijst met artsen, die via domeinnaam www.zwartelijstartsen.nl op internet wordt aangeboden door Stichting Slachtoffers Iatrogene Nalatigheid-Nederland (SIN-nl). Op deze website worden zowel artsen als zorgverleners vermeld en neergezet als plegers van 'medische misdrijven'. Daarop heeft Stiching Stop Online Shaming (Stichting SOS) een vordering ingesteld om SIN.nl deze uitlatingen, die volgens hen in strijd zijn met de Algemene Verordening Gegevensbescherming, te doen laten stoppen. Ook vordert Stichting SOS om gedaagden de ingang te verbieden naar de domeinnaam en om gedaagden een verzoek te laten indienen bij Google, om alle verwijzingen naar de website te laten verwijderen.

De inwerkingtreding van de nieuwe Franchisewet per 1 januari 2021 heeft aanzienlijke gevolgen voor ondernemers en voor uw rechtspraktijk. Hoe grijpt dit in op bijvoorbeeld contracten? In de komende weken zetten verschillende experts de praktische gevolgen uiteen in een serie korte online seminars.

Op donderdag 21 januari besteedt Esther Brons-Stikkelbroeck in een verdiepend seminar aandacht aan:

EUIPO 17 december 2020, IEF 19693, IEFbe 3168; C 40365 (Looplabb tegen Izipizi) Het EUIPO oordeelt dat de door Izipizi geregistreerde verpakking als zodanig (dus zonder vermelding van het woord Izipizi) géén onderscheidend vermogen heeft. Omdat het merk is gedeponeerd met de omschrijving “driedimensionaal merk” en het depot vier kanten van het teken laat zien, is het duidelijk dat het om een vormmerk gaat. Uit de grafische vormgeving blijkt dat het om een doos voor brillen gaat. Voor vormmerken geldt geen verzwaarde eis dat zij onderscheidend vermogen zouden moeten hebben verkregen. De vereisten voor het aannemen van onderscheidend vermogen zijn hetzelfde als voor andere merken. Echter, de perceptie van het publiek kan wel anders zijn, doordat consumenten die de vorm van een product zien daar niet altijd de herkomst uit afleiden. Dit is alleen het geval bij een vorm die aanzienlijk afwijkt van de gebruikelijke norm in de industrie. Het onderscheidend vermogen moet beoordeeld worden ten aanzien van het gehele teken, en met betrekking tot de waren en/of diensten waarvoor het is geregistreerd. Als één element onderscheidend is, kan daarom het hele teken onderscheidend zijn. Het woord IZIPIZI heeft sterk onderscheidend vermogen. Om deze reden is het hele teken onderscheidend. Er hoeft geen onderzoek te worden gedaan naar de mate waarin de vorm afwijkt van de gebruiken in de industrie.

HR 8 januari 2021, IEF 19692, ECLI:NL:HR:2021:37 (Infineon tegen NXP) Zie [IEF 18431] en de Conclusie A-G [IEF 19379]. Deze merkenzaak betreft een geschil tussen twee chipfabrikanten. NXP is eigenaar van de ‘zogeheten Mifare-technologie’, die wordt gebruikt in chipkaarten en kaartlezers voor het openbaar vervoer. Met deze technologie is NXP wereldwijd marktleider op het gebied van electronic ticketing. NXP is tevens houdster van diverse Mifare-merken, waaronder twee woordmerken ‘MIFARE’. Infineon brengt kaartchips op de markt, in concurrentie met NXP. Infineon vermeldt bij de productspecificaties van een deel van haar kaartchips dat deze ‘Mifare compatible’ zijn. Volgens NXP vormt een dergelijke uiting een inbreuk op haar merkrechten en een vorm van ongeoorloofde vergelijkende reclame.

Hof 's-Hertogenbosch 8 december 2020, IEF 19691; ECLI:NL:GHSHE:2020:3766 (Vof tegen Designer Outlet Centre) TEICS is door het in strijd met de huurovereenkomst verkopen van kleding van het merk Colin's Jeans in plaats van kleding van het merk Mexx tekortgeschoten in de nakoming van de huurovereenkomst en deze tekortkoming rechtvaardigt de ontbinding. Het beroep van TEICS op vernietiging van de bestemmingsbepalingen in de huurovereenkomst omdat deze een beperking inhouden van het recht van de huurder om zijn onderneming over te dragen (artikel 7:307 BW jo. 7:291 BW), is hier naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar. In deze zaak is het belang dat artikel 7:291 lid 2 BW dient door goedkeuring van een afwijking van artikel 7:307 BW uit te sluiten, niet in het geding.

Brinkhof kondigt met trots de benoeming aan per 1 januari 2021 van drie nieuwe partners, Dorien Verhulst, Jan Pot en Rien Broekstra en van twee nieuwe counsels, Anke Strijbos en Teun Burgers.

Rechtbank Gelderland 20 november 2020, IEF 19688, IT 3368; ECLI:NL:RBGEL:2020:6145 (Taalhorizon B.V. tegen X) Taalhorizon verzorgde onder andere taaltrainingstrajecten Nederlands aan anderstaligen ten behoeve van inburgering. Taalhorizon had een keurmerk van het onafhankelijk kwaliteitsinstituut Blik Op Werk. Indien het opleidingsinstutuut beschikt over dit keurmerk dan worden de kosten voor het lesgeld en het examengeld vergoedt door de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). De inburgeringsplichtigen die taallessen gaan volgen, kunnen voor de financiering van de kosten een lening afsluiten bij DUO. Gedaagde heeft vanaf maart 2018 taallessen gevolgd bij Taalhorizon en heeft zijn (negatieve) ervaringen met het instituut gedeeld via Facebook. Taalhorizon vordert dat gedaagde bij vonnis wordt veroordeeld om een vergoeding van € 5.000,- te betalen vanwege reputatieschade en om alle onrechtmatige uitlatingen over Taalhorizon te verwijderen van Facebook. De kantonrechter wijst de vorderingen van Taalhorizon af en veroordeelt Taalhorizon daarbij in de proceskosten.

Wet van 16 december 2020 tot wijziging van de Auteurswet, de Wet op de naburige rechten, de Databankenwet en de Wet toezicht en geschillenbeslechting collectieve beheersorganisaties auteurs- en naburige rechten in verband met de implementatie van Richtlijn (EU) 2019/790 van het Europees parlement en de Raad van 17 april 2019 inzake auteursrechten en naburige rechten in de digitale eengemaakte markt en tot wijziging van de Richtlijnen 96/9/EG en 2001/29/EG, Stb. 2020, nr. 558. 

Het ministerie van Justitie en Veiligheid wijzigt de Auteurswet, de Wet op de naburige rechten en de Databankenwet in verband met de omzetting van de richtlijn auteursrecht in de digitale eengemaakte markt. Lees de officiele bekendmaking in het Staatsblad.