Auteursrecht  

Rb. Rotterdam 7 september 2022, IEF 20983; ECLI:NL:RBROT:2022:7546 (Brein c.s. tegen gedaagde) Brein is een stichting die auteursrechtinbreuken bestrijdt in het kader van collectieve belangenbehartiging. Gedaagde is een eenmanszaak die onder meer mediaboxen met daarop geïnstalleerde IPTV-abonnementen verkocht. De voorzieningenrechter heeft verlof tot het leggen van conservatoir bewijsbeslag verleend aan Brein. Brein vordert in dit geschil onder meer dat gedaagde wordt bevolen toestemming te verlenen aan de deurwaarder om de bescheiden waarop beslag is gelegd aan Brein te verstrekken. Gedaagde vordert onder meer dat het door Brein gelegde conservatoire beslag wordt opgeheven. De rechtbank meent dat er voldaan is aan alle toepasselijke ontvankelijkheidsvereisten uit de artikelen 3:305a BW en 1018b e.v. Rv.

HR 23 september 2022, IEF 20984; ECLI:NL:HR:2022:1276 (Vitra tegen Kwantum c.s.) Vervolg op [IEF 19323]. Vitra sprak Kwantum c.s. aan voor inbreuk op het auteursrecht op het ontwerp van de DSW en slaafse nabootsing van de Paris-stoel. In dit geding staat de vraag centraal of de materiële-reciprociteitstoets van art. 2 lid 7 van de Berner Conventie moet worden toegepast. Het Hof oordeelde dat dit inderdaad het geval is. De Hoge Raad twijfelt, met het oog op het RAAP-arrest, of art. 52 lid 1 Handvest vereist dat een beperking van de uitoefening van het auteursrecht op een werk van toegepaste kunst door de materiële-reciprociteitstoets van art. 2 lid 7 BC bij wet wordt gesteld. De Hoge Raad heeft het voornemen hierover prejudiciële vragen aan het HvJEU voor te leggen. De Hoge Raad zal de zaak naar de rol verwijzen opdat partijen zich kunnen uitlaten over het voornemen van de Hoge Raad in dit geding prejudiciële vragen te stellen aan het HvJEU.

HvJ EU Conclusie A-G 22 september 2022, IEF 20974, IT 4084, IEFbe 3546; C‑290/21, ECLI:EU:C:2022:711 (AKM tegen Canal+ Luxembourg) Verzoekster is een Oostenrijkse maatschappij voor collectieve belangenbehartiging die de uitzendrechten in Oostenrijk in beheer heeft. Verweerster, gevestigd te Luxemburg, biedt tegen betaling gecodeerde programma’s van talrijke Oostenrijkse omroeporganisaties aan. Het aanbod is gebundeld in verschillende pakketten (satellietboeketten) en wordt doorgegeven via satelliet. De verwijzende rechter wenst te vernemen hoe een satellietboeket-aanbieder in rechte moet worden gekwalificeerd [IEF 20046]. De vraag is met name of op een dergelijke aanbieder in het geval van een grensoverschrijdende uitzending per satelliet met signaalversleuteling het uplink-staatbeginsel van toepassing is, dat wil zeggen of hij op dezelfde wijze moet worden behandeld als de omroeporganisatie. A-G Szpunar concludeert onder meer dat artikel 1, lid 2, onder b), van richtlijn 93/83 aldus moet worden uitgelegd dat een aanbieder van satellietpakketten in de lidstaat waarin het meegedeelde beschermde materiaal toegankelijk is voor het publiek geen toestemming hoeft te verkrijgen van de houders van de auteursrechten en de naburige rechten in het kader van de mededeling aan het publiek per satelliet waaraan die aanbieder meewerkt.

Hof Arnhem-Leeuwarden 6 september 2022, IEF 20972; ECLI:NL:GHARL:2022:8162 (JLR tegen Ineos) Jaguar Land Rover (JLR) heeft de ‘Defender’ als model voor een auto. Ineos heeft de auto ‘Grenadier’ op de markt gebracht. Ineos maakt hiermee volgens JLR inbreuk op haar auteursrechten en vorderde dan ook dat Ineos zou worden bevolen deze inbreuk te staken. De voorzieningenrechter wees de vorderingen van JLR af [IEF 20543]. Er is hier sprake van een geschil met een internationaal karakter aangezien JLR en Ineos gevestigd zijn in het Verenigd Koninkrijk, maar de vorderingen van JLR erop gericht zijn de verhandeling van de Grenadier in Nederland te verbieden. Het hof stelt vast dat de vragen in dit geschil op grond van artikel 8 lid 1 Verordening Rome II in verbinding met artikel 10:159 BW worden beheerst door Nederlands recht.

Rb. Den Haag 24 augustus 2022, IEF 20966, IT 4080; ECLI:NL:RBDHA:2022:8829 (V.O.F. tegen WebinarGeek) De V.O.F. houdt zich bezig met het ontwerpen, ontwikkelen en exploiteren van software en websites. WebinarGeek houdt zich bezig met de exploitatie van een webinar platform onder de naam ‘WebinarGeek’. Op 10 juli 2014 is V.O.F. in opdracht van C4C (nu WebinarGeek Holding) gestart met de ontwikkeling van het WebinarGeek platform. De eerste paar facturen die V.O.F. had gestuurd zijn betaald, maar de laatste factuur is onbetaald gelaten. Eind juli 2016 heeft WebinarGeek te kennen gegeven de samenwerking met V.O.F. te willen beëindigen. Hierna zijn er vragen ontstaan over aan wie de exploitatie van het platform toekomt en bij wie de auteursrechten liggen.  

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 20 september 2022, IEF 20967, RB 3701; C/l 6/542516 / KL ZA 22-164 (Hema tegen Lidl en Delta-Sport) Kort geding. Hema heeft in 2019 het HEMA Letterkrat ontworpen. Het krat kan worden gekocht in combinatie met de HEMA Letterset. De gebruiker kan zelf teksten op het krat plaatsen. In juli 2022 maakte Lidl in een reclamefolder reclame voor een LIDL krat met letterset. Het krat en de letterset werden in Lidl winkels verkocht. Ontwerper en leverancier van deze producten is Delta -Sport. Volgens Hema maken Lidl c.s. en Delta-Sport inbreuk op haar auteursrechten, althans, is sprake van slaafse nabootsing. Hema wordt door de voorzieningenrechter in het ongelijk gesteld. De totaalindrukken van het LIDL letterkrat en het HEMA Letterkrat stemmen in onvoldoende mate overeen om een auteursrechtinbreuk aan te nemen. Ook is het niet aannemelijk dat het HEMA krat en de letterset een eigen gezicht op de markt hadden op het moment dat het LIDL krat en de letterset werden aangeboden.

Ktr. Rb. Noord-Holland 14 september 2022, IEF 20960; ECLI:NL:RBNHO:2022:8144 (eiser tegen LocalToureo) Eiser vordert €1.005,00 wegens het verminken van de foto van eiser. De kantonrechter oordeelt dat niet duidelijk is geworden hoe de foto verminkt zou zijn. Ook wordt, wat betreft de gevorderde schadevergoeding voor het onrechtmatige gebruik van de foto, door de kantonrechter geoordeeld dat eiser onvoldoende feiten en omstandigheden heeft aangevoerd op grond waarvan de schade concreet kan worden begroot. Eiser heeft wel aangegeven aansluiting te hebben gezocht bij de tarieven van Stichting BeeldAnoniem. Deze tarieven konden volgens de kantonrechter echter geen grondslag vormen omdat deze tarieven niet tussen partijen waren overeengekomen. De kantonrechter oordeelt dat er een schadevergoeding moet worden betaald van €1.000,00 in plaats van het gevorderde bedrag van €2.010,00.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 10 juni 2022, IEF 20950, LS&R 2104; ECLI:NL:RBMNE:2022:2265 (Spoedtest tegen Spoedtestcorona) Beide partijen nemen coronasneltesten af. Spoedtest en Spoedtestcorona hebben allebei een Benelux woordbeeldmerk gedeponeerd. Spoedtest maakte in haar campagnes gebruik van de slogan ‘Alleen nog even testen’. Spoedtestcorona maakte gebruik van de slogan ‘Alleen nog even spugen’. Spoedtest meent dat Spoedtestcorona haar handelsnaam gebruikt in strijd met de oudere handelsnaam van Spoedtest. Door de voorzieningenrechter wordt geoordeeld dat er hier geen sprake is van verwarringsgevaar. De voorzieningenrechter voert aan dat het bij testen op corona gebruikelijk is dat er gebruik wordt gemaakt van beschrijvende handelsnamen. Hierdoor zullen klanten alert zijn en minder snel in verwarring raken. De voorzieningenrechter meent dat door de toevoeging ‘corona’ het verwarringsgevaar voldoende wordt weggenomen. Het voeren van de handelsnaam Spoedtestcorona is dus toegestaan.

HvJ EU 8 september 2022, IEF 20948, IT 4064, IEFbe 3539; C-716/20; ECLI:EU:C:2022:643 (RTL Television tegen Grupo Pestana en Salvor) Geding over het zonder voorafgaande toestemming van RTL ter beschikking stellen van de uitzendingen van een RTL-zender in de door Grupo Pestana en Salvor geëxploiteerde hotelkamers. Het Hof is verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:
1) Moet het begrip ‚doorgifte via de kabel’ in artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83] aldus worden uitgelegd dat het niet alleen betrekking heeft op de gelijktijdige uitzending door een omroeporganisatie van een uitzending van een andere omroeporganisatie, maar ook op de gelijktijdige, integrale doorgifte via de kabel aan het publiek (al dan niet door een omroeporganisatie) van een eerste uitzending van radio- of televisieprogramma’s die voor ontvangst door het publiek bestemd zijn?
2) Is de gelijktijdige doorgifte van satellietuitzendingen van een televisiezender, via de coaxkabel, door middel van in hotelkamers geïnstalleerde televisietoestellen, te kwalificeren als een ‚doorgifte’ van die uitzendingen in de zin van artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83]?

Beantwoording van de prejudiciële vragen:

Rb. Den Haag 3 augustus 2022, IEF 20945; ECLI:NL:RBDHA:2022:8828 (eiser tegen de Staat) Eiser is historicus en heeft een aantal databestanden opgesteld. In 2013 heeft eiser enkele databestanden aan het Nationaal Archief aangeboden. In 2018 ontdekte eiser echter dat de bestanden werden vermeld als bronnen van een database op de website van X. Eiser nam contact op met X om aan te geven dat X inbreuk maakte op zijn auteursrechten. X heeft bestreden dat er sprake was van auteursrechtelijk beschermde gegevens. Eiser sommeerde vervolgens het Nationaal Archief om de auteursrechtinbreuk door X te doen staken. Daarop reageerde het Nationaal Archief door te zeggen dat de bestanden geen auteursrechtelijk beschermde werken zijn. De hoofdvraag in dit geschil is of de bestanden auteursrechtelijk beschermde werken zijn.