Auteursrecht  

Rb. Amsterdam 11 oktober 2023, IEF 21718; ECLI:NL:RBAMS:2023:6332 (Dyslexiefont tegen Gottmer). Eiser heeft een dyslexie font bedacht en gemaakt (hierna: het dyslexie font). Daarna heeft eiser Dyslexiefont B.V. opgericht (hierna samen te noemen: Dyslexie Font c.s.) en licenties daaraan verleend, zodat online via Dyslexiefont B.V. licenties kunnen worden afgenomen om het dyslexie font te gebruiken. Gottmer geeft kinderboeken uit zoals het boek ‘Blitz’. Dyslexie Font c.s. stelt dat Gottmer voor het uitgeven van het kinderboek Blitz gebruikmaakt van het dyslexie font zonder een daartoe strekkende licentie. Gottmer heeft aangegeven geen gebruik te maken van het dyslexiefont, maar van een vrij toegankelijk lettertype dat te krijgen is op het internet. Dyslexie Font c.s. vordert een inbreukverbod tegen Gottmer op grond van haar auteursrechten op het font. Zij stelt dat Gottmer van alle acht onderscheidende kenmerken van het dyslexie font gebruikmaakt. Gottmer voert verweer dat het dyslexie font geen auteursrechten toekomt, ofwel dat de beschermingsomvang zo gering is dat Dyslexie Font c.s. zich alleen kan verzetten tegen identieke kopieën. In dat geval verschilt het lettertype dat Gottmer heeft gebruikt dusdanig van het dyslexie font dat geen sprake is van een auteursrechtinbreuk.

Vzr. Rb. Overijssel 9 oktober 2023, IEF 21710; ECLI:NL:RBOVE:2023:3942 (X tegen Y). X houdt zich in met het beheer van een verscheidenheid aan intellectuele eigendomsrechten ten aanzien van ontwikkelde zelfsluitende vloeddeuren en is houdster van een Uniemerk. Y is in 2014 opgericht en houdt zich bezig met waterkeringen onder een merknaam. In 2018 hebben partijen een licentieovereenkomst gesloten, waardoor het Y is toegestaan om tegen betaling de zelfsluitende vloeddeuren verder te ontwikkelen. Y heeft op haar beurt sublicenties verschaft aan buitenlandse partijen. In 2022 heeft X per brief medegedeeld de overeenkomst te beëindigen. X geeft als reden voor beëindiging dat Y heeft nagelaten bepaalde informatie over de verkoop met betrekking tot het merk te verstrekken. X heeft na beëindiging van de overeenkomst alle aandelen verkocht aan een bedrijf die sublicentienemer is van Y. X vordert dat hij stopt met de productie en exploitatie van zelfsluitende vloeddeuren die onderwerp waren van de licentieovereenkomst. X legt onder andere ten grondslag aan haar vordering dat Y zich schuldig maakt aan merkinbreuk. Y betwist daarentegen dat X rechtsgeldig de licentieovereenkomst heeft opgezegd. Daarnaast voert Y aan dat X geen redelijke opzegtermijn in acht heeft genomen. Y vordert in reconventie inzage in de koopovereenkomst van de aandelen in X.

Rb. Amsterdam 4 oktober 2023, IEF 21708; ECLI:NL:RBAMS:2023:6169 (Just Another Media Company tegen Lusus Media). Just Another Media Company (hierna: JAMC) en Lusus Media (Hierna: Lusus) zijn bedrijven werkzaam in de media industrie. JAMC en Lusus zijn betrokken bij een productieovereenkomst om een voetbalprogramma te maken dat gefinancierd wordt door Toto en geproduceerd wordt door 40Beats. Lusus en JAMC waren aan het onderhandelen over contractvoorwaarden. De belangrijkste punten van het contract omvatten de intellectuele eigendomsrechten, die bij JAMC en 40Beats komen te liggen en ontbindende voorwaarden in het geval van teleurstellende resultaten of beëindiging door Toto. Na enkele discussies en aanpassingen heeft JAMC een bedrag van aan Lusus betaald als vooruitbetaling voor de productie. Later heeft Lusus enkele kostenposten gespecificeerd, waaronder een eindredacteur en andere uitgaven. Er ontstaat onenigheid nadat enkele namen zich terugtrekken uit het programma, waardoor JAMC een terugbetaling wil van het vooruitbetaalde bedrag. Lusus heeft hiertegen bezwaar gemaakt zonder een gedetailleerde kostenbeschrijving op te nemen.

Rb. Amsterdam 27 september 2023, IEF 21709; ECLI:NL:RBAMS:2023:5923 (PayingIT c.s. tegen gedaagden). Workrate is een bedrijf dat de software ‘Workmate’ in 2008 heeft ontwikkeld (later: Usemate). Uiteindelijk werd een koopovereenkomst gesloten waarbij aandelen in Usemate B.V. en auteursrechten op de software werden verkocht aan PayingIP. In de voorwaarden van de overeenkomst stond opgenomen dat Workrate de auteursrechten van de Usemate-software over moest dragen aan PayingIP zonder beperkingen. Daarnaast behield Workrate het recht om de software te blijven gebruiken voor de uitoefening van haar bedrijf en zijn non-concurrentieclausules opgenomen waarbij partijen geen vergelijkbare software mochten ontwikkelen. Partijen, waaronder PayingIP. gaven uitvoering aan de afspraken door de aandelen in Usemate B.V. te leveren, waarna zij werd hernoemd tot PayingIT. Na de overeenkomst ontstonden conflicten over wie welke software mocht ontwikkelen. In een kort geding vonnis [zie IEF 21423] werd Workrate veroordeeld tot de overdracht van auteursrechten van de Usemate-software aan PayingIT. De rechtbank deed dit met de toezegging dat Workrate de beveiligingssoftware Workstate mag gebruiken, ook al zijn deze applicaties onderdeel van het beschermde softwarepakket. Zowel PayingIT als Workrate hebben appel ingesteld tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter.

Gerecht EU 27 september 2023, IEF 21690, IT 4390; T‑172/21 (Valve Corporation tegen Commissie). Valve is exploitant van het gameplatform Steam, waarop games van verschillende aanbieders te spelen zijn. De Commissie heeft een onderzoek geopend na het ontvangen van informatie over onrechtmatige beperking van de concurrentie door Valve en vijf game-ontwikkelaars. Bepaalde videogames werden op het platform namelijk geografisch geblokkeerd (geoblocking) vanwege de locatie van gebruikers. Door het instellen van deze gebiedscontrole in verschillende perioden van 2010-2015 werd de grensoverschrijdende verkoop beperkt in de Baltische staten en sommige landen in Midden- en Oost-Europa. Hiermee heeft Valve het mededingingsrecht geschonden. Valve heeft een beroep tot nietigverklaring van het besluit ingesteld.

HvJ EU Conclusie A-G 28 september 2023, IEF 21688, IT 4389; C-470/21 (La Quadrature du Net e.a.). De Franse hoge autoriteit voor verspreiding van werken en de bescherming van rechten op het internet heeft tot taak erop toe te zien dat in Frankrijk de intellectuele eigendomsrechten worden geëerbiedigd. Deze autoriteit stuurt een gebruiker, wanneer deze inbreuk maakt, een waarschuwing met het bevel om dit niet opnieuw te doen. Na een tweede waarschuwing volgt bij de derde keer de mogelijkheid tot strafrechtelijke vervolging. Voor dit proces moet echter wel duidelijk zijn wie de inbreukmaker is die bij het IP-adres hoort. Om deze gegevens te achterhalen heeft de autoriteit sinds 2010 de mogelijkheid om exploitanten van elektrische-communicatiediensten te verzoeken haar gegevens te bezorgen over de identiteit van de inbreukpleger aan wie het IP-adres is toegewezen. Hier zijn vier Franse verenigingen die zich inzetten voor bescherming van rechten en vrijheden op het internet tegen opgekomen bij de rechter. De Franse rechter heeft naar aanleiding van deze procedure de prejudiciële vraag aan het Hof gesteld [zie IEF 20258]. Dit is de vraag of het met het Unierecht verenigbaar is dat met IP-adressen overeenkomende gegevens over de burgerlijke identiteit worden verzameld en op geautomatiseerde wijze worden verwerkt om te voorkomen dat inbreuk wordt gemaakt op intellectuele-eigendomsrechten, zonder dat een rechterlijke instantie of een administratieve entiteit vooraf een controle uitvoert.

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 26 september 2023, IEF 21687; 200.318.148/01 (Hema tegen Lidl). Hema heeft in 2019 een kratje laten ontwerpen waarop letters bevestigd kunnen worden. Het kratje en de letterset worden afzonderlijk door Hema verkocht. Enkele jaren later is Lidl eenzelfde krat met letters begonnen te verkopen in hun winkels. In 2022 spande Hema een kort geding aan en stelde dat Lidl inbreuk maakte op haar auteursrechten, en dat er sprake was van slaafse nabootsing. De voorzieningenrechter heeft in eerste aanleg geoordeeld [zie IEF 20967] dat het letterkrat geen auteursrechtelijk beschermd werk is. Ook de vorderingen op grond van slaafse nabootsing werden afgewezen wegens gebrek aan een eigen gezicht op de markt. Hema heeft tegen de afwijzing van haar vorderingen hoger beroep ingesteld. 

Blog van Jetse Sprey. Nieuwe kunstwerken van al lang dode schilders, nummers in de stijl en met de stam van artiest A gezongen door de computer, samenvattingen in minder dan een minuut die de toets der kritiek van de leraren met vlag en wimpel doorstaan, wat kan Artifical Intelligence (AI) tegenwoordig niet? Eén druk op de knop en AI heeft het al gedaan. Daarbij een enorme output met talloze AI-creaties uitspugend. Creaties die zich op het eerste gezicht in weinig onderscheiden van dat wat schilders, componisten en mensen van vlees en bloed maken.

Vzr. Rechtbank Gelderland 15 augustus 2023, IT 21682; ECLI:NL:RBGEL:2023:4959 (EKZ tegen Dialoc en Xafax). EKZ (voorheen: HSBib en Autocheck Systems) is leverancier van software voor zelfbedieningsbalies in bibliotheken onder de naam iTrack selfcheck. Dialoc is eveneens producent en leverancier van bibliotheekoplossingen. In een periode van 2016 tot en met 2019 hebben HSib en Dialoc samengewerkt. Daarna heeft Dialoc haar eigen MyLib-software ontwikkeld, welke Xafax verder distribueert. EKZ heeft later een brief naar Dialoc en Xafax gestuurd, waarin zij inbreuk maken op haar auteursrechten op de iTrack-software door gebruik van de daaraan ontleende MyLib-software. Zij eist dat Dialoc en Xafax de inbreuk staakt en gestaakt houdt. Dialoc heeft op de brief gereageerd door te stellen dat zij een eigen software heeft geschreven na beëindiging van de samenwerking en dat zij zo nodig gebruik heeft gemaakt van de aangeschafte licenties die door EKZ destijds zijn verleend. Dit was hen toegestaan volgens art. 45m Auteurswet, omdat het gebruik van de software noodzakelijk was voor het gebruik van het softwareprogramma. EKZ stelt dat deze uitzondering niet van toepassing is, omdat de iTrack-software niet in opdracht van Dialoc is ontwikkeld en dat MyLib-software geen nieuw werk betreft. EKZ vordert daarom een inbreukverbod tegenover Xafax en Dialoc.

Bundesgerichtshof 14 september 2023, IEF 21672, I ZR 74/22 (Metall auf metall) Na een jarenlange strijd blijkt de Pelham-zaak nog steeds niet gestreden: wederom zijn prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie gesteld. Het Hof heeft in de originele Pelham-zaak geoordeeld over het gebruik van fragmenten uit het lied ‘Metall auf metall’ door Mozes Pelham als sample in zijn eigen muziekstuk ‘Nur mir’. De vraag die centraal stond was of je een (gedeelte van) een bestaand nummer mag gebruiken zonder toestemming van de fonogrammenproducent. Het Hof oordeelde dat je toestemming nodig hebt van de fonogrammenproducent om een sample te gebruiken, maar niet indien het origineel niet meer te herkennen is in het geluidsfragment.