Auteursrecht  

HvJ EU 17 oktober 2024, IEF 22325, IT 4646; ECLI:EU:C:2024:88 (Sony tegen Datel) In deze zaak heeft Sony aangevoerd dat Datel de auteursrechten van Sony heeft geschonden door zonder haar toestemming wijzigingen aan te brengen in een computerprogramma waarop Sony auteursrecht bezit. De verwijzende rechter vraagt aan het Hof of het gebruik van de Datel-software inbreuk maakte op de bescherming van Sony's computerprogramma's, hoewel het niet de bron- of doelcode wijzigt, maar wel de inhoud van variabelen die in het werkgeheugen van de console worden opgeslagen tijdens het spel.

Hoge Raad 13 april 1984, ECLI:NL:HR:1984:AG4791; IEF 22322 (Eiser tegen Scriptoria) In 1982 stelden verweerders dat eiser inbreuk maakte op het auteursrecht van Scriptoria door het openbaar maken en het in verkeer brengen van twee stripverhalen over stripfiguren die dezelfde namen dragen en op dezelfde wijze zijn getekend als stripfiguren die zijn ontworpen voor de door Scriptoria uitgegeven Suske en Wiske stripverhalen. De rechter in eerste aanleg heeft eiser een verbod opgelegd tot openbaarmaking en in het verkeer brengen van de omslag van de stripverhalen, maar niet de tekeningen. In hoger beroep heeft het hof het gevorderde inbreukverbod op openbaarmaking en in het verkeer brengen van de tekeningen alsnog toegewezen. Eiser is in cassatie gegaan.

Rb. Noord-Holland 9 oktober 2024, IEF 22323; ECLI:NL:RBNHO:2024:10341 (Brand Masters tegen PK Trading). In deze zaak zijn Brand Masters en PK Trading in een juridisch conflict verwikkeld over de rechten op de kokosdrank Coconut Grove en verschillende merken, zoals het "Groene Hart" en "Coconut Grove". Brand Masters claimt dat een licentieovereenkomst tussen haar en PK Trading, die per 1 januari 2024 zou zijn geëindigd, PK Trading in het verleden het recht gaf om deze merken te gebruiken. PK Trading stelt echter dat er geen formele licentieovereenkomst bestaat en betoogt dat zij samen met Andale Management en [betrokkene] de merkenrechten op Coconut Grove delen. PK Trading ontkent enige inbreuk en benadrukt dat zij het "Groene Hart" en "Blauwe Hart" merk sinds 1 januari 2024 niet meer gebruikt en het recht heeft om Coconut Grove en het bijbehorende logo onafhankelijk te exploiteren. Brand Masters eist inzicht in de bedrijfsgegevens van PK Trading (op grond van art. 843a Rv) en verzoekt om de voortzetting van de licentieovereenkomst (op grond van art. 223 Rv).

Ktr. rb. Midden-Nederland 9 oktober 2024, IEF 22320; ECLI:NL:RBMNE:2024:5788 (ANP tegen gedaagde) Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) stelt dat de gedaagde een foto, waarop een door haar gemaakt kistje te zien was, zonder licentie op haar website had geplaatst. De gedaagde betwist dit en beweert dat de foto een 'still' was van een televisie-uitzending. De rechtbank oordeelt dat de foto inderdaad auteursrechtelijk beschermd was en dat de gedaagde deze zonder toestemming had gebruikt. De vordering van ANP werd toegewezen, inclusief een schadevergoeding van € 226,88. De tegenvordering van de gedaagde, die stelde dat ANP inbreuk had gemaakt op haar auteursrecht door het kistje zonder toestemming in beeld te brengen, werd afgewezen. De rechtbank vond dat er impliciete toestemming was gegeven voor de openbaarmaking van het kistje en dat er geen sprake was van auteursrechtinbreuk door ANP.

HvJ EU 24 oktober 2024, IEF 22319; IEFbe 3807; ECLI:EU:C:2024:914 (Kwantum BV tegen Vitra Collections AG). In deze zaak claimt de Zwitserse onderneming Vitra Collections AG auteursrechten op de "Dining Sidechair Wood", die oorspronkelijk ontworpen is door het Amerikaanse echtpaar Charles en Ray Eames. Kwantum Nederland BV en Kwantum België BV brachten een vergelijkbare stoel uit onder de naam "Paris", wat volgens Vitra inbreuk maakt op hun auteursrechten. Hoewel de rechtbank Den Haag aanvankelijk geen inbreuk vaststelde [zie IEF 17352], vernietigde het Haagse gerechtshof dit oordeel en gaf Vitra gelijk [zie IEF 19323]. Kwantum ging daarop in hoger beroep, met het argument dat de reciprociteitsclausule van artikel 2(7) van de Berner Conventie door het hof verkeerd was toegepast, terwijl Vitra stelde dat deze clausule niet van toepassing was. Dit leidde tot prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie EU over de vraag of lidstaten de reciprociteitsclausule uit de Berner Conventie mogen toepassen op werken van toegepaste kunst uit derde landen (zoals de VS), terwijl het Europese recht daarin niet voorziet [zie IEF 20984]. De A-G kwam tot het oordeel dat het toepassen van de reciprociteitsclausule niet toegestaan is onder het Unierecht, omdat dit de uniforme bescherming van auteursrechten binnen de EU zou verstoren en tot inconsistenties zou leiden tussen de lidstaten [zie IEF 22225]. Het Hof sluit zich hierbij aan.

Rb. Zeeland-West-Brabant, 25 september 2024, IEF 22315; ECLI:NL:RBZWB:2024:6684 (Eiers tegen gedaagden). In deze zaak hebben [eiser 1 B.V.] en [eiser 2] een geschil met [gedaagde 1 B.V.] en [gedaagde 2]. [Eiser 2] componeert en schrijft de tekst voor [muziekwerk 1] en draagt de auteursrechten over aan [eiser 1]. [Gedaagde 1] brengt zonder toestemming een dancebewerking van '[muziekwerk 1]' uit, wat leidt tot een geschil over auteursrechtinbreuk. De rechtbank oordeelt dat [gedaagde 1] inbreuk maakt op de auteursrechten van [eiser 1] en de persoonlijkheidsrechten van [eiser 2]. De rechtbank benoemt een deskundige om de redelijke licentievergoeding voor het gebruik van '[muziekwerk 1]' in 2020 vast te stellen. [Gedaagde 1] betwist de hoogte van de gevorderde schadevergoeding en stelt dat de bewerking geen waardevermindering van het originele werk veroorzaakt. De rechtbank verwerpt de vordering van [eiser 1] voor misgelopen royalty's op de fonogrammen, omdat deze onvoldoende onderbouwd is.

Rechtbank Hamburg 27 september 2024, IEF 22305 (Eiser tegen gedaagde) De eiser, een Duitse fotograaf die zijn foto’s online verkoopt via onder andere Shutterstock en bickstock.com, heeft een zaak aangesprannen tegen de gedaagde, een organisatie die open-source modellen en datasets voor AI maakt. De gedaagde heeft haar AI-model getraind met foto’s die online staan, waaronder de foto’s van de eiser. De eiser stelt dat gedaagde hierdoor inbreuk heeft gemaakt op zijn auteursrecht. Deze zaak van de rechtbank in Hamburg is de eerste zaak in Europa die over dit onderwerp gaat. Duitse en andere Europese wetgevers hebben bij het maken van de Auteurswet geen rekening gehouden met de mogelijkheid van generatieve-AI. Het is hierdoor niet duidelijk is of het gebruik daarvan een inbreuk op deze wet vormt, en zo ja, onder welk artikel dit zou vallen. De Duitse rechter bevestigt nu dat het ‘AI-webscrapen’, waarbij de intellectuele inhoud van werken wordt gebruikt om de AI te trainen, onder ‘Tekst- en data mining’ valt. Er wordt hierbij een concurrerend product gecreëerd met een vergelijkbare inhoud als van de werken waarvan de AI heeft geleerd.

Rechtbank Den Haag 18 september 2024, IEF 22291; ECLI:NL:RBDHA:2024:14748 (Puma en Calvin Klein tegen gedaagden) Puma en Calvin Klein (CK) tegen zeven vennootschappen, zes natuurlijke personen en een curator in het faillissement van een vennootschap. De gedaagden handelen in sokken en boxershorts waarmee inbreuk wordt gemaakt op de Unie- en Beneluxmerkenrechten van Puma en CK. Puma en CK vorderen dat de vennootschappen en natuurlijke personen hun merkinbreuk, auteursrechtinbreuk en/of onrechtmatig handelen staken. Zowel Puma als CK stellen afzonderlijk een vordering tot schadevergoeding in voor de geleden schade. Tot slot stellen Puma en CK verschillende inzagevorderingen in. 

Parket bij de Hoge Raad 11 juni 2024, IEF 22282; ECLI:NL:PHR:2024:611 (Masterboxen). Dit arrest gaat over een verdachte die heeft medegepleegd bij opzettelijke inbreuk van andermans auteursrecht. In dit geval heeft de verdachte geholpen bij de illegale productie, invoer en handel van Masterboxen. Dit waren verzamelboxen met films, televisieseries en muziekwerken [zie IEF 14644]. De verdachte heeft vier middelen van cassatie voorgesteld. De A.G. concludeert dat het eerste, tweede en derde middel falen maar dat het vierde middel slaagt. Dit is in lijn met de uitspraak van de Hoge Raad van 24 september.

Rechtbank Limburg 25 september 2024, IEF 22280; ECLI:NL:RBLIM:2024:6718 (Buma en Sena tegen gedaagde) Buma en Sena procederen in deze zaak tegen gedaagde, die een café exploiteert. In het café is volgens de organisaties muziek afgespeeld zonder dat er hiervoor een licentie was. Buma en Sena vorderen €669,95 voor het onrechtmatig handelen. De gedaagde voert aan dat zij sinds 1 maart 2024 is gestopt met de exploitatie van het café en betwist daarmee uitdrukkelijk de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten. Buma en Sena reageerden hierop met een verzoek tot royement van de procedure en een vermindering van de proceskosten. De gedaagde stemde hiermee in en verzocht daarnaast vernietiging van de proceskosten. De kantonrechter heeft het verzoek tot royement opgevat als en verzoek van doorhaling, zoals bedoeld in artikel 246 Rv. Doorhaling is mogelijk als beide partijen daartoe instemmen, dit is in dit geval gebeurd. Het starten van deze procedure door Buma en Sena wordt gezien als het niet langer handhaven van hun vorderingen tegen de gedaagde. Hierdoor worden deze vorderingen afgewezen en worden zij in het ongelijk gesteld. Buma en Sena moeten de proceskosten betalen. Deze worden echter deze begroot op nihil.