Auteursrecht  

Rb. Midden-Nederland 26 juni 2024, IEF 22138; ECLI:NL:RBMNE:2024:3827 (Birkenstock tegen gedaagden). Deze zaak betreft een geschil tussen Birkenstock en gedaagden inzake de vraag of gedaagden inbreuk maken op het auteursrecht van Birkenstock. Gelijktijdig aan de zaak lopen er procedures in Duitsland waarin dezelfde vraag wordt behandeld. Incidenteel vorderen gedaagden dan ook dat de zaak in Nederland wordt aangehouden totdat in de Duitse procedures onherroepelijk is beslist. De rechter wijst dit af, aangezien de Nederlandse rechter niet gebonden is aan de interpretatie van de Duitse rechter, los van het feit dat het werkbegrip auteursrechtelijk is geharmoniseerd. Bovendien bestaat er geen risico op onverenigbare beslissingen en zou aanhouding van de zaak tot een onredelijke vertraging voor Birkenstock kunnen leiden.

HR 12 juli 2024, IEF 22132; ECLI:NL:HR:2024:1074 (SONT tegen HP c.s. en Stichting De Thuiskopie tegen HP c.s.). In deze zaken van SONT tegen HP c.s. en Stichting De Thuiskopie tegen HP c.s. gaat het om de vraag of het maken van een offline streaming copy (ook wel tethered download genoemd) van een auteursrechtelijk beschermd werk, zoals dat gangbaar is binnen streamingdiensten als Spotify en Netflix, moet worden aangemerkt als het maken van een zogenoemde thuiskopie als omschreven in art. 16c lid 1 Auteurswet. Een bevestigend antwoord zou betekenen dat de fabrikanten en importeurs van apparatuur waarmee dergelijke kopieën kunnen worden gemaakt, een billijke vergoeding verschuldigd zijn aan auteursrechthebbenden (art. 16c lid 2 Aw). Voor beantwoording van de vraag heeft de Hoge Raad in een tussenarrest diens voornemen geuit om een tweetal prejudiciële vragen te stellen aan het Europese Hof van Justitie [zie IEF 22051]. Partijen zijn vervolgens in de gelegenheid gesteld om zich uit te laten over dit voornemen en over de in dat kader geformuleerde vragen.

Hof Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 2 juli 2024, IEF 22128, IT 4581; ECLI:NL:GHARL:2024:4353 (Appellanten tegen Mediahuis Noord B.V.). Aanleiding van dit kort geding in hoger beroep is een aantal publicaties van Mediahuis Noords B.V. (hierna: Mediahuis) op de website www.sikkom.nl (hierna: Sikkom). Zowel appellanten zelf als de firma van appellanten, Pronkjewail Vastgoed Groningen C.V. (hierna: Pronkjewail), worden in die publicaties geassocieerd met fraude. Zij worden in verband gebracht met een aantal bindende uitspraken van de Huurcommissie waaruit blijkt dat van 700 woningen in Groningen de energielabels niet kloppen, alsmede het daarop ingestelde onderzoek door het OM naar Pronkjewail. In eerste aanleg heeft de voorzieningenrechter geoordeeld dat de publicaties niet onrechtmatig zijn [zie IEF 21589]. Appellanten zijn daartegen in beroep gegaan bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.

Vzr. Gerecht in eerste aanleg van Curaçao 21 juni 2024, IEF 22126; ECLI:NL:OGEAC:2024:115 (Eisers tegen gedaagde). Eisers 1, 2 en 3 en gedaagde hebben een gemeenschappelijk auteursrecht over liederen 'Bon Tené' en 'Chula Chula'. Gedaagde heeft de liederen eigenmachtig en zonder instemming van eisers op internet gezet. Bovendien heeft gedaagde het laatstgenoemde lied in een uitvoering van de band One Flavaz geüpload, wederom zonder toestemming van eisers. Eisers vorderen bij de voorzieningenrechter de ongedaanmaking van beide handelingen. Opvallend is dat partijen twee jaar eerder ook al tegenover elkaar stonden, echter in omgekeerde rollen en met betrekking tot het lied 'Amor Real' [zie IEF 20801]. Dit betrof een kort geding waarbij nooit een bodemprocedure werd gestart en waartegen niet in beroep is gegaan. De rechter oordeelde destijds, vooruitlopend op een in een bodemprocedure te treffen beheersregeling, dat de onwettige openbaarmaking niet hoefde te worden teruggedraaid, zolang de toenmalige eisers maar bij de openbaarmaking werden vermeld en zolang eisers aanspraak konden maken op eventuele met het lied te genereren inkomsten.

HvJ EU 20 juni 2024, IEF 22120, IEFbe 3753; ECLI:EU:C:2024:526 (GEMA tegen GL) [IEF 21951] GEMA vordert schadevergoeding van GL, de exploitant van een gebouw met 18 appartementen. GL levert in de appartementen namelijk televisietoestellen die zijn uitgerust met een binnenantenne die signalen kan opvangen en uitzendingen (van muziek) kan verzorgen in de appartementen. Het Amtsgericht Potsdam (lokale rechtbank, Potsdam), de verwijzende rechter, twijfelt of een dergelijke praktijk een mededeling aan het publiek is in de zin van de InfoSoc-Richtlijn en legt de kwestie voor aan het Hof. Het Hof merkt op dat dat de exploitant van het appartementencomplex opzettelijk een tussenkomst doet om zijn klanten toegang te geven tot de uitzendingen. Deze ‘handeling van mededeling’ is tevens van winstgevende aard. Het Hof oordeelt verder dat de huurders worden aangemerkt als een 'publiek', aangezien zij samen een onbepaald aantal potentiële ontvangers vormen. Het Hof concludeert dat het begrip 'mededeling aan het publiek' ook betrekking heeft op een verhuurder van een appartementencomplex die opzettelijk televisies met een binnenantenne beschikbaar stelt aan de huurders waarmee signalen kunnen worden opgepikt en uitzendingen kunnen worden bekeken, mits de huurders als een 'nieuw publiek' worden beschouwd.

Rb. Den Haag 20 juni 2024, IEF 22112; ECLI:NL:RBDHA:2024:9645 (Polmos tegen Global Beverages). POLMOS ZYRARDÓW SP. ZO. O. (hierna: Polmos) is merkhoudster van het wodkamerk Belvedere. In die hoedanigheid heeft zij beslag gelegd conservatoir op circa 30.000 flessen, die het Belvedere merk zonder haar toestemming zouden weergeven. De flessen staan onder het toezicht van een expeditie- en opslagbedrijf in Nederland. Van de flessen blijken er 7.200 toe te behoren aan Global Beverage: een distributeur in Italië van onder meer dranken. De flessen zouden zijn nagemaakt, aldus Polmos.

Vzr. Rb. Rotterdam 31 mei 2024, IEF 22108, IT 4573; ECLI:NL:RBROT:2024:5183 (Factorylab tegen gedaagden). Factorylab houdt zich bezig met het ontwikkelen, produceren en onderhouden van elektronica en software voor het uitlezen, verzenden, opslaan en inzichtelijk maken van data voor industriële toepassingen. In 2023 heeft Factorylab met gedaagde 1 in notariële vorm een overeenkomst betreffende bedrijfsoverdracht gesloten (hierna: de Overeenkomst). Gedaagde 3 is enig aandeelhouder en bestuurder van gedaagde 2, die op haar beurt indirect bestuurder is van gedaagde 1 (samen: gedaagden). Met gedaagde 2 heeft Factorylab een overeenkomst van opdracht gesloten, waarbij gedaagde 3 als senior engineer kan worden ingeschakeld voor het verbeteren van bestaande producten en het ontwikkelen van nieuwe producten. Tot de overgenomen activiteiten behoort het project van de klant MCS, die product ED2051van Factorylab afneemt. Na overdracht heeft gedaagde 3 werkzaamheden verricht om de software van ED2051 te verbeteren en bugs te fixen. Factorylab heeft hierna gevraagd aan gedaagde 3 om de broncode van ED2051, maar slechts de gecompileerde versie van de broncode is aangeleverd. Factorylab vordert onder andere gedaagden te veroordelen om binnen 48 uur aan Factorylab in leesbare en bruikbare vorm op een gegevensdrager de broncode van ED2051 te verstrekken.

Conclusie A-G HvJ EU 6 juni 2024, IEF 22100; IEFbe 3748; C‑230/33 ECLI:EU:C:2024:463 (Copaco) Copaco distribueert IT-apparatuur aan ondernemingen en consumenten, waarnder kopieerapparatuur, zoals kopieermachines en scanners. Daarover was zij reprografievergoeding verschuldigd. Copaco heeft geweigerd om de facturen te voldoen die Reprobel aan haar heeft uitgereikt op grond van haar aangiften voor het tijdvak van november 2015 tot en met december 2016 omdat uit het arrest Hewlett-Packard Belgium bleek dat het Belgische stelsel tot invoering van de reprografievergoeding in het betreffende tijdvak onverenigbaar was met het Unierecht [IEF 15411]. Copaco betoogt dat art. 5 lid 2 onder a en b, van richtlijn 2001/29 rechtstreekse werking heeft en dat Reprobel een emanatie van de staat is waartegen deze werking kan worden ingeroepen. Reprobel betwist beide beweringen.

Gerechtshof Amsterdam 19 maart 2024, IEF 22088; ECLI:GHAMS:2024:696 (Inuikii tegen Est'Seven) De voorzieningenrechter heeft de door Inuikii gevraagde omdat een vordering die is gegrond op een inbreuk op auteursrechten bij wijze van voorlopige voorziening slechts kan worden toegewezen als buiten redelijke twijfel staat dat de eisende partij de auteursrechthebbende is. [IEF 20728]. Inuikii is tegen dit vonnis in beroep gegaan. Het hof oordeelt dat de totaalindruk van de Est’Mouton boot, de vermeende inbreukmakende schoen, voldoende verschilt van de wintersneaker van Inuikii, ook als ervan uit wordt gegaan dat de wintersneaker een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt en dus auteursrechtelijk beschermd is. Los daarvan oordeelt het hof dat nog steeds onvoldoende duidelijk is dat Inuikii rechthebbende op de wintersneaker is. Inuikii heeft in het kader van artikel 8 Aw namelijk onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat Zeitneu althans Inuikii in 2015 de wintersneaker als van haar afkomstig openbaar heeft gemaakt. Tot slot heeft Inuikii aangevoerd dat Est’Seven zich schuldig heeft gemaakt aan slaafse nabootsing. Het hof oordeelt daartoe dat Inuikii onvoldoende heeft aangetoond dat haar schoen een eigen gezicht heeft op de markt. Los daarvan is geen verwarringsgevaar bij de doelgroep aannemelijk geworden.

Vzr. Rb. 29 mei 2024, IEF 22082, IT 4567; C/13/749412 KG ZA 24-314 (Theorie.nl tegen Docudesk). Kort geding. Deze zaak betreft een auteursrechtinbreuk door Docudesk waarbij een commerciële website grotendeels is gekopieerd en slechts op enkele punten afwijkt van de website van Theorie.nl. De voorpagina van beide websites is op de afbeelding te zien. Theorie.nl biedt oefentoetsen aan voor theorie-examens voor het CBR en heeft ten behoeve hiervan een website laten ontwerpen door twee partijen. De auteursrechten van zowel de broncode als de front-end vormgeving zijn overgedragen aan Theorie.nl. Zij meent dat Docudesk de broncode van deze website heeft gekopieerd. Deze is nagenoeg identiek. In deze procedure vordert Theorie.nl onmiddellijke staking van de inbreuken, afgifte van de omzetgegevens van Docudesk en vergoeding van juridische kosten. Docudesk is niet verschenen, waardoor het gevraagde verstek wordt verleend. De vorderingen komen de voorzieningenrechter niet onrechtmatig of ongegrond voor en dus worden deze toegewezen. De voorzieningenrechter beslist dat elke inbreuk zoals omschreven door Theorie.nl moet worden gestaakt en Docudesk dient een volledig overzicht te verstrekken van het aantal verkochte oefentoetsen. Docudesk wordt daarnaast in de proceskosten veroordeeld.