Alle rechtspraak  

Rechtbank Rotterdam, 24 juli 2007, LJN: BB0268. Strafzaak tegen beheerders Releases4u en Shareconnector.

Vonnis, in aansluiting op dit eerdere bericht (nieuwsberichten BREIN en Volkskrant), in de strafzaak tegen beheerders van p2p-sites. Weliswaar een veroordeling wegens opzettelijke inbreuk op een anders auteursrecht, meermalen gepleegd, maar de belangrijkste vorderingen worden afgewezen.

Vrijspraak van (mede)plegen van opzettelijk inbreuk maken op auteursrechten door het beheren van een website met daarop hashcodes die verwijzen naar op het P2P netwerk eDonkey2000 aangeboden auteursrechtelijk beschermde werken, omdat die inbreuk niet door de beheerder wordt gepleegd, maar door de individuele bezoekers van de website, die via de hashcodes auteursrechtelijk beschermde werken hebben geupload.

Vrijspraak van medeplichtigheid aan die inbreuken. Door het beheren van de website is weliswaar de gelegenheid geboden aan de bezoekers daarvan om op eenvoudige en snelle wijze illegaal te uploaden, maar in het dossier ontbreekt het wettig bewijs van uploads door individuele bezoekers van de website. Eveneens vrijspraak van deelname aan een criminele organisatie met als oogmerk het plegen van opzettelijke inbreuken op auteursrechten.

Wel bewezenverklaring dat verdachte zelf meermalen auteursrechtelijk beschermde werken heeft geupload en dus opzettelijke inbreuk heeft gemaakt op het auteursrecht van een ander.  De rechtbank veroordeelt de verdachte op grond van dit feit tot een geldboete van € 250, te vervangen door 5 dagen hechtenis.

Lees het vonnis hier. 

1- Rechtbank ’s-Gravenhage, 25 juli 2007, KG ZA 07-623. Abbott Laboratories INC. tegen Teva Pharmaceuticals Europe B.V. e.a.

“5.1. De voorzieningenrechter ziet aanleiding om eerst de eis in reconventie te
behandelen. Ter ondersteuning van de vordering tot opheffing van de gelegde beslagen beroepen Teva e.a. zich in de eerste plaats op het feit dat niet Abbott octrooihoudster is maar Abbott GmbH & Co. KG te Wiesbaden (hierna Abbott GmbH). Deze grondslag treft doel (...)".

Lees het vonnis hier.

2- Rechtbank ’s-Gravenhage, 25 juli 2007, HA ZA 06-3850. Nexans Norway A.S. tegen Aker Kvaerner Subsea A.S. (Met dank aan )

Octrooizaak. Tussenvonnis. De rechtbank heeft de geldigheid van een aantal conclusies van het octrooi aangenomen, maar heeft behoefte aan een nadere toelichting door partijen omtrent de overige conclusies.

Lees het vonnis hier.

3- Rechtbank Alkmaar, 19 juli 2007, KG ZA 07-221. Pretium Telecom B.V. tegen HDC Media B.V. (Met dank aan Sascha Schalkwijk , Bird & Bird).

Vrijheid van meningsuiting versus bescherming van eer en goede naam. “4.2 In dit kader stelt de voorzieningenrechter voorop dat onder de titel van het (concept-)artikel staat vermeld dat het artikel afkomstig is van de ombudsredactie. Zoals hij ter zitting desgevraagd heeft verklaard, heeft de betreffende journalist dit artikel niet uitsluitend geschreven in zijn hoedanigheid van journalist, maar mede uit hoofde van zijn functie van ombudsman bij HDC. Op grond hiervan mag van de schrijver van het artikel een grotere mate van zorgvuldigheid in onderzoek en weergave worden vereist dan in de journalistiek gebruikelijk is. De schrijver van het onderhavige artikel heeft aan deze mate van zorgvuldigheid echter niet voldaan.

Lees het vonnis hier.

Persbericht Stichting Brein (Vonnis zelf is nog niet gepubliceerd) : "Uitspraak strafrechter: sites die links naar illegale bestanden aanbieden kunnen medeplichtig zijn aan strafbaar feit.

“Vandaag heeft de Rechtbank te Rotterdam uitspraak gedaan in de strafzaak tegen de beheerders van de illegale p2p-sites Releases4u en Shareconnector. Ook de eigenaar van het hosting bedrijf waar de sites waren ondergebracht was als verdachte aangemerkt vanwege diens vermoedelijke inhoudelijke betrokkenheid bij de sites. Via Releases4u en Shareconnector werden op grote schaal links naar op inhoud en kwaliteit gecontroleerde film- en muziekbestanden op het  p2p-uitwisselnetwerk eDonkey aangeboden. Ook werd aanbod van dergelijke gecontroleerde bestanden op het eDonkey netwerk georganiseerd. BREIN deed in het najaar van 2004 aangifte tegen de sites. 

Rechtbank Zwolle, 31 januari 2007, LJN: BA9760. TTW-Witlof B.V. c.s. tegen  Gedaagde.

Kort geding waarin de rechter oordeelt dat er geen sprake is van onrechtmatige concurrentie door gedaagde, noch van gerechtvaardigde vrees daarvoor. Daarentegen veroordeelt de rechter gedaagde wel zich te onthouden van toekomstige inbreuk op auteursrechten.

Eiseres TTW houdt zich bezig met advisering en begeleiding bij de teelt en trek van onder meer witlof. Zij hanteert daarbij het zogenaamde ‘TTW-Systeem’, een computerapplicatie die TTW in staat stelt klanten te adviseren en te monitoren. Gedaagde is werkzaam geweest bij (de rechtsvoorganger van) TTW en is een eigen onderneming begonnen op het gebied van de advisering van witlofteelt en trek. Gedaagde heeft kort voor het einde van zijn dienstverband zeer veel documenten uit het TTW-Systeem geprint. Tussen partijen is geen rechtsgeldig concurrentiebeding overeengekomen. Een aantal klanten en een werknemer van TTW zijn overgestapt naar gedaagde.

Rechtbank Amsterdam, 19 juli 2007, LJN: BA9973. Montis tegen Goossens. (Afbeeldingen met dank aan Ruby Nefkens, Van der Steenhoven advocaten).

Auteursrecht & stoelen. Geen beroep op vervallenverklaring van de auteursrechten vanwege de afwezigheid van een (BTMW) instandhoudingsverklaring, omdat er geen sprake is van een modelrecht. (Afbeelding links: de Chaplin van eiser, rechts: de Beat van gedaagde).

Een van de ontwerpers van eiseres Montis, een meubelproducent,  heeft in 1983 de stoelen Charly en Chaplin ontworpen. Gedaagde Goossens, een winkelketen voor o.a.  meubelen, heeft onder de naam Beat een stoel in de verkoop. Montis vindt dat Goossens met deze stoel inbreuk maakt op het aan haar overgedragen auteursrecht op de Charly en de Chaplin.

De poging van Goossens om het auteursrecht onderuit te halen door te stellen dat omdat het modelrecht op de stoelen is verlopen en er geen instandhoudingsverklaring is ingediend (oud BTMW) mislukt, omdat blijkt dat het model pas in 1987 is gedeponeerd  en de stoel al in 1983 op de markt is gebracht. Ten tijde van het modeldepot was de stoel dus al niet meer nieuw en kon dus niet eens voor modelrechtelijke bescherming in aanmerking komen: geen model en dus ook  geen benodigde instandhoudingsverklaring.

Met betrekking tot het auteursrecht stelt de voorzieningenrechter dat er inderdaad sprake is van inbreuk.

Christiaan Alberdingk Thijm (Solv): Noot bij Hof Amsterdam 8 februari 2007 (Zonen Endstra / Uitgeverij Nieuw Amsterdam e.a.) Endstra-tapes. Geen sprake van een auteursrechtelijk beschermd werk, onder meer omdat Endstra niet bewust een geestelijke creatie wilde scheppen. (art. 1 jo. 10 lid 1 Aw). Eerder  gepubliceerd in AMI.

“Het hof betrekt artikel 10 EVRM bij de beantwoording van de vraag of de publicatie een onrechtmatige schending van de persoonlijke levenssfeer van de zonen Endstra met zich meebrengt. In dat verband oordeelt het hof dat van een “misplaatst beroep op art. 10 EVRM” geen sprake is. Eenzelfde beroep op artikel 10 EVRM komt de Parool-journalisten en de uitgeverij toe bij de uitoefening of handhaving van het auteursrecht door de zonen Endstra. De beperking van de uitingsvrijheid van de journalisten lijkt mij in deze zaak niet noodzakelijk in een democratische samenleving, hetgeen het tweede lid van artikel 10 EVRM vereist. Het lijkt er meer op dat de zonen het auteursrecht aanwenden om hun persoonlijke levenssfeer te beschermen. Dat is echter niet een belang dat het auteursrecht beoogt te beschermen.”

Lees de volledige noot hier (solv.nl).

1- Sector kanton Rechtbank Haarlem, 4 juli 2007, LJN: BA9697. Kees en Kim Horeca Exploitatie B.V. h.o.d.n. Bistro Tante Pietje tegen de vennootschap onder firma V.O.F. Tante Pietje.

“Handelsnaamwet. Verzoekster is gebruikster van de Handelsnaam "Bistro Tante Pietje". Van latere datum is de handelsnaam "V.o.f. Tante Pietje" die verweerster voert. Beide partijen drijven een horeca-onderneming, met name een restaurant, verzoekster in 's-Hertogenbosch en verweerster in Beverwijk. Beide partijen streven naar landelijke bekendheid. Verweerster was op de hoogte van de handelsnaam van verzoekster en was door de Kamer van Koophandel gewaarschuwd voor verwarring. De kantonrechter is van oordeel dat sprake is van een slechts geringe afwijking, zodat verwarring te duchten valt ondanks de geografische afstand tussen de beide ondernemingen en beveelt verweerster haar naam te wijzigen.“

Lees het vonnis hier.

 2- Rechtbank Zwolle, 31 januari 2007, LJN: BA9760. TTW-Witlof B.V. c.s. tegen  Gedaagde.

“4.2  (…) Het recht tot gebruik van het TTW-Systeem, waarvan voorshands aannemelijk is dat daarop geheel of gedeeltelijk auteursrechten rusten, is voorbehouden aan TTW en aan haar klanten met wie zij een licentieovereenkomst heeft afgesloten. Het staat gedaagde vanzelfsprekend dan ook niet vrij om zonder toestemming van TTW het TTW-Systeem te gebruiken, of om dat systeem of delen daarvan (voor zover die delen niet voor iedereen gratis via het publieke domein zoals internet toegankelijk zijn) aan derden ter beschikking te stellen. Dat zou in de gegeven omstandigheden onrechtmatige concurrentie opleveren jegens TTW.”

Lees het vonnis hier. 

3- Sector kanton Rechtbank Haarlem, 4 juli 2007, LJN: BA9686. Wika Trade International B.V. tegen Gedaagde.

“Wat daar verder ook van zij, in ieder kan de aan de vordering van Wika ten grondslag gelegde schending van de geheimhoudingsplicht niet tot toewijzing van de vordering leiden. Gesteld noch gebleken is immers dat [gedaagde] informatie die hij aldus naar zijn privé emailadres heeft gestuurd aan derden heeft doorgegeven en/of geopenbaard. Wika erkent dit overigens zelf ook, nu zij heeft gesteld dat [gedaagde] tot dusver nog geen voor Wika waarneembaar gebruik heeft gemaakt/laten maken van de vertrouwelijke bedrijfsinformatie van Wika. Zolang dat niet is gebeurd kan naar het oordeel van de kantonrechter geen sprake zijn van schending van de geheimhoudingsplicht.”

Lees het vonnis hier.

Rechtbank Amsterdam, 19 juli 2007, LJN: BA9973. Eiser tegen gedaagde.

“De Beat beschikt net als de Charly en de Chaplin over de onder 4.2. genoemde kenmerken. Indien de totaalindrukken van de stoelen met elkaar worden vergeleken kan de Beat van [gedaagde] als een ongeoorloofde verveelvoudiging of openbaarmaking als bedoeld in de Auteurswet van de Charly en de Chaplin worden aangemerkt.” 

Lees het vonnis hier.

Gerechtshof ’s-Gravenhage, 12 juli 2007, KG ZA 05/925. Stichting De Thuiskopie tegen Opus Supplies B.V. (Met dank aan Dirk Visser, Klos Morel Vos & Schaap).

Wel gemeld, nog niet besproken. Het Hof bekrachtigt het vonnis van de voorzieningenrechter van de Rechtbank Den Haag. In casu geen thuiskopievergoeding bij levering vanuit buitenland op bestelling Nederlandse particulieren.

Opus GmbH, een onderneming die vanuit Duitsland op basis van bestellingen via internet blanco CD’s en DVD’s levert aan afnemers in Nederland. Voor de door Opus aan Nederlandse afnemers geleverde CD’s wordt geen thuiskopievergoeding aan de Stichting Thuiskopie betaald.

Het Hof komt tot de conclusie dat Opus kan niet worden aangemerkt als importeur in de zin van artikel 16c lid 2 Aw en derhalve geen thuiskopie-vergoeding verschuldigd is. Hierbij grijpt het Hof uitgebreid terug naar de parlementaire geschiedenis bij het wetsvoorstel ter invoering van artikel 16c Aw. Volgens het Hof contracteert Opus de Nederlandse kopers onder toepasselijkverklaring van de algemene voorwaarde dat het vervoer in opdracht van koper geschied. De levering vindt derhalve plaats in Duitsland op grond waarvan Opus niet als importeur maar als exporteur dient te worden aangemerkt. Opus is immers verantwoordelijk voor het vervoer en voor het afleveren van de CD’s in Nederland.

Nu dit met zich meebrengt, aldus het Hof, dat Opus geen vergoeding verschuldigd is over aan Nederlandse kopers geleverde blanco informatiedragers, heeft de voorzieningenrechter terecht de vorderingen tegen Opus afgewezen.

Lees het vonnis hier. Vonnis Rechtbank Den Haag: IEF 920 (16 september 2005). 

De Telegraaf bericht: “Over het graf van de nog geen maand geleden overleden majoor Bosshardt wordt nu al ruzie gemaakt over het gebruik van de naam van de heilsoldate. Het Leger des Heils distantieert zich hiervan en zegt dat de onenigheid de naam en goede reputatie van de 'majoor' schaadt.

…) Zowel de Stichting Nederland Positief en als de Stichting Majoor Bosshardt Prijs - voor een betere samenleving beweert 'recht' te hebben op de Majoor Bosshardt Prijs. Gitta de Zwart, woordvoerder van het Leger des Heils, de organisatie waarvoor majoor Bosshardt zich haar hele leven heeft ingezet: "Deze stichtingen zijn op geen enkele manier met ons verbonden. Wij hebben de initiatiefnemers daar wél om gevraagd. Tevergeefs..."

Lees hier meer.