Contracten  

Rb. Den Haag 13 maart 2024, IEF 22017; ECLI:NL:RBDHA:2024:4939 (Giskit tegen Medical c.s.). Giskit houdt zich bezig met het ontwikkelen, octrooieren, maken, verkopen en distribueren van medische hulpmiddelen en farmaceutische producten. Medical Swan is een afnemer van Medical Device. Giskit heeft een technologie voor schuimechoscopie ontwikkeld en is aan de hand van deze technologie houdster van de octrooien EP 1 793 860 B1 (EP 860) en EP 2 488 211 B1 (EP 211). Eind 2016 is door Giskit mogelijke inbreuk geconstateerd. De producten waren, via Medical Swan, afkomstig van Medical Device. Giskit heeft Medical Swan en Medical Device op 15 december 2016 gesommeerd de inbreuk op de octrooien te staken. Medical Device en Medical Swan hebben de gestelde inbreuk in eerste instantie betwist. Partijen hebben uiteindelijk afspraken gemaakt, die zij hebben vastgelegd in schikkingsovereenkomsten. Medical Device zou hierna middelen voor schuimechoscopie verhandeld hebben en zodoende inbreuk op de octrooien van Giskit hebben gemaakt. Giskit vordert in de zaak 20-319 dat de rechtbank Medical Device veroordeelt tot nakoming van de schikkingsovereenkomst en tot betaling van de verbeurde boetes. In de zaak 20-180 worden soortgelijke vorderingen tegen Medical Swan ingesteld.

Rb. Den Haag 24 april 2024, IEF 22012; ECLI:NL:RBDHA:2024:6307 (Ferm tegen Avery). Onderhavige uitspraak betreft de overweging van de rechtbank in twee samenhangende zaken. Ferm en ADE hebben samengewerkt aan het ontwikkelen van een concept om een RFID, een chip met antenne, te integreren in onder meer autobanden. In het kader van deze samenwerking hebben zij een geheimhoudingsovereenkomst gesloten. Ferm stelt in de zaak 20-180 dat ADE in strijd met deze overeenkomst informatie over het concept heeft gedeeld met ADC, dat behoort tot hetzelfde concern als ADE (ADE en ADC gezamenlijk: Avery). ADC zou hiervan hebben geprofiteerd en ook onrechtmatig hebben gehandeld jegens Ferm. Ferm vordert schadevergoeding. De rechtbank wijst dit toe en oordeelt hierbij dat ondanks de handelingen van partijen dateren van voor de inwerkingtreding van de Wet bescherming bedrijfsgeheimen, deze toch toegepast dient te worden. Deze is immers een codificatie van het Nederlands leerstuk omtrent onrechtmatige verwerving van bedrijfsgeheimen. Voorts legt de rechtbank uit dat het feit dat bepaalde informatie (technologie) mogelijk als niet inventief wordt gezien in octrooirechtelijk zin, niets afdoet aan het feit dat het wel een bedrijfsgeheim kan zijn. Dit betoog van ADE faalt dus eveneens. De rechtbank oordeelt dat enkel profiteren van een wanprestatie geen onrechtmatigheid oplevert, maar er bijkomende omstandigheden moeten zijn om het als onbetamelijk te achten. In casu is sprake van dergelijke omstandigheden. Dat ADC niet bestreden heeft dat zij wist van het bestaan van de geheimhoudingsovereenkomst en dat Ferm nadeel moet lijden door de tekortkoming, zijn enkele voorbeelden van deze omstandigheden.

Rb. Noord-Holland 14 februari 2024, IEF 22002; ECLI:NL:RBNHO:2024:1174 (Buma en Sena tegen gedaagden). Buma en Sena vorderen dat de kantonrechter gedaagden hoofdelijk veroordeelt tot betaling van een bedrag van € 1.148,85 voor het openbaar maken van muziek als bedoeld in artikel 7 lid 1 Wet op de naburige rechten en artikel 12 Auteurswet. Buma en Sena baseren hun vordering op de gesloten licentieovereenkomsten, waaruit volgt dat gedaagden jaarlijks een vergoeding aan Buma en Sena verschuldigd zijn. Gedaagden zijn, ondanks daartoe te zijn aangemaand, in gebreke met betaling van de vergoeding over de periode van 1 januari 2023 tot en met 30 april 2023. De licentie is naar aanleiding van een opzegging op kortere termijn beëindigd, waardoor voor de periode van 1 mei 2023 tot en met 31 december 2023 een creditnota is verstrekt. Gedaagden hebben niet meer gereageerd op de betalingsherinneringen, wat voor Buma en Sena aanleiding is geweest om ook veroordeling tot betaling van de proceskosten te vorderen. De stelling dat de licentie met terugwerkende kracht per 1 januari 2023 beëindigd kon worden en beëindigd is, is door gedaagden niet onderbouwd. De kantonrechter veroordeelt gedaagden tot betaling voor de periode 1 januari 2023 tot en met 30 april 2023 € 964,39 (de totale hoofdsom van € 2.893,10 – de creditering van € 1.928,71). De proceskosten van € 838,66 komen ook voor rekening van gedaagden.

Rb. Den Haag 17 januari 2024, IEF 21986; ECLI:NL:RBDHA:2024:892 (Realistic tegen Stakelogic). Realistic Games (hierna: Realistic) is een Engelse softwareontwikkelaar op het gebied van kansspelen en heeft in 2018 het Uniewoordmerk ‘BOOK OF CHARMS' ingeschreven. In 2019 heeft Stakelogic een kansspel uitgebracht met de naam ‘Book of Charms Quattro’. Op 28 februari 2022 is tussen partijen een vaststellingovereenkomst tot stand gekomen die bepaalt dat Stakelogic zal stoppen met het gebruik van het woordmerk. Stakelogic heeft zich echter niet gehouden aan de overeenkomst en blijft het merk gebruiken. Als gevolg van deze schending is Stakelogic een boete van €25.000 verschuldigd, maar zij weigert deze te betalen. Realistic heeft Stakelogic gedaagvaard en vordert betaling van de boete. De Rechtbank Amsterdam heeft zich onbevoegd verklaard en de vordering verwezen naar de Rechtbank Den Haag [zie IEF 21422]. Stakelogic vordert in reconventie bij het EUIPO nietigverklaring van het woordmerk waar Realistic houdster van is, op basis van een depot te kwader trouw. De Rechtbank Den Haag oordeelt als volgt. 

Rb. Amsterdam 10 mei 2023, IEF 21974; ECLI:NL:RBAMS:2023:8768 (Eiser tegen gedaagde). Eiser had de wens een boek te laten schrijven over het leven van haar dochter die in 2019 kwam te overlijden. Dientengevolge hebben eiser en gedaagde in 2021 een overeenkomst gesloten waarin gedaagde de opdracht krijgt het boek te schrijven. Nadat gedaagde een manuscript van ongeveer 100 pagina’s had toegestuurd, was eiser erg teleurgesteld in het resultaat en stelde zij dat sprake was van tekortkoming in de nakoming. Ze gaat over tot ontbinding van de overeenkomst. Gedaagde stelt dat het handelen van eiser onredelijk is en er al teveel overleg was geweest om nu nog te ontbinden. Hij vordert betaling van de factuur.

Rb. Amsterdam 25 januari 2024, IEF 21970; ECLI:NL:RBAMS:2024:506 (Salah c.s. tegen Adidas Marketing). Salah c.s. heeft een procedure gestart tegen Adidas Marketing. De IE-rechten van en verbonden aan de speler worden beheerd door Holdings en ten aanzien van het Verenigd Koninkrijk worden deze rechten beheerd door Salah UK. Salah c.s. heeft een overeenkomst gesloten met Adidas Marketing met advertentiedoeleinden. Bij brief van 29 september 2023 heeft Salah c.s. aan Adidas Marketing meegedeeld dat Adidas Marketing in de optiek van Salah c.s., door zonder toestemming gebruik te maken van de “Player Endorsement” van de speler op het Careem platform (vergelijkbaar met Uber) zich heeft schuldig gemaakt aan ‘material breach’ van de overeenkomsten, op grond waarvan deze beëindigd zouden kunnen worden. In verband hiermee heeft c.s. gedaagde gesommeerd om binnen vijf werkdagen alle informatie en documentatie betreffende deze kwestie aan Salah c.s. te verstrekken.

Rb. Den Haag 25 oktober 2023, IEF 21939; ECLI:NL:RBDHA:2023:20322 (De Parfumerie B.V. tegen de vof). Silk Cosmetics (aandeelhouder en bestuurder van De Parfumeur B.V.) exploiteert sinds 2012 een groothandel in parfums en cosmetica. Gedaagden vormen een vof en hebben meerdere overeenkomsten met De Parfumeur B.V. gesloten ter exploitatie van hun parfumeriewinkel. De vof exploiteert haar parfumeriewinkel in een pand waar zich een startvoorraad behorend tot De Parfumeur B.V. bevindt. Deze samenwerking heeft een vorm van een franchiseovereenkomst. Begin 2022 had de vof betalingsachterstanden jegens eiser. De Parfumeur B.V. vordert in conventie verklaring tot ontbinding met als grond dat de vof niet voldaan heeft aan verschillende sommaties. De vof vordert in reconventie verklaring dat de overeenkomsten door haar zijn ontbonden, onder meer wegens schending van de zorgplicht (artikel 7:919 BW) en het feit dat Parfumeur B.V. geen intellectuele eigendomsrechten had op de Parfumeur-formule.

Hof Den Haag 20 februari 2024, IT 4489, IEF 21932; ECLI:NL:GHDHA:2024:312 (Advisor tegen Dmarcian). De Amerikaanse softwareonderneming Dmarcian is een samenwerking aangegaan met de Nederlandse softwareonderneming Advisor voor de exploitatie van de door Dmarcian ontwikkelde software. Advisor heeft softwareontwikkelaars ingeschakeld voor werkzaamheden aan de software, waardoor een geschil is ontstaan of Advisor mede-auteursrechthebbende is geworden van de nieuw ontwikkelde software (“versie 2.0”). In onderhavige procedure vordert Advisor dat Dmarcian de exclusieve exploitatiebevoegdheid van Advisor in Europa, Rusland en Afrika respecteert. Advisor beroept zich hierbij op een mondeling overeengekomen eeuwigdurende exclusieve licentie en op gemeenschappelijk auteursrecht.

Hof Amsterdam 12 december 2023,IEF 21906, LS&R 2236; ECLI:NL:GHAMS:2023:3113 (Appellante tegen Geïntimeerden) Appellante was aandeelhouder van Bridgefarma B.V. en indirect van andere bedrijven die diergeneesmiddelen vermarkten, waaronder Glucamagnesium. In 2017 zijn appellante en geïntimeerden in overleg getreden over de koop en verkoop van aandelen in het bedrijf, waarbij de eigendom van het Nederlandse registratiedossier voor Glucamagnesium ter sprake kwam.

Hof Arnhem-Leeuwarden 6 februari 2024, IEF 21897, IT 4480;ECLI:NL:GHARL:2024:875 (Schwa-Medico tegen Geïntimeerde) Tussen partijen heeft lange tijd een arbeidsovereenkomst bestaan. Deze overeenkomst is met wederzijds goedvinden beëindigd. Vervolgens is geïntimeerde bij een concurrent van Schwa-Medico in dienst getreden. Schwa-Medico verwijt geïntimeerde dat hij haar onrechtmatig concurrentie aandoet.